MUSALLAT ( Tamamlandı )

Günlüğüm

27 OCAK:

Bu sabah yeni okuluma kayıt için gittik. Merkezde küçük şirin bir okul. Ben bu akılla bölümü nasıl bitireceğimi hiç bilmiyorum gerçi. Bugün hayatta en yakınımın doğumgünü. Sam Steffen. Canım arkadaşım telefonuma hala geri dömedi. Endişelenmiyor değilim onun için. Sam ile Güney Amerikada tanıştık. Çocukluk arkadaşıyız. Ama aramızda lanet olası mesafeler var. Canımın içi. Canım arkadaşım Sam. Neyse bugün odamda bir kutu ilacı yere dökülmüş olarak buldum.Hani şu turuncu korkunç olanlardan. Sonra ne mi oldu? Toplamaya başladım onları. Yatağımın yanına eğildim. Dedem...Evet dedem. Dedem yatağımın altında gülerek bana bakıyor. Seni görmemiş olmalı sevgili günlük. Hemen defteri alıp dolabımın üstüne kaldırdım. Ardından babamı çağırdım. Dedemi çıkarttık yatağın altından. Kahvaltı da da öyle. Dedem bana bakıyor gülerek. Korkmuyor değilim. Dedem senelerdir hasta. Hasta gözleriyle güler bana sürekli. Ama bu başkaydı sanki. Yatağın altında ne işi vardı peki?Dedem bunu tek başına basaracak kadar genç değil malesef.