My Kind of Light ✔ [Completed]

19

This is the day, our wedding day at ngayon ay handang handa na ang lahat. Ako nalang ang hindi pa dahil ngayon ko palang inaayos ang sarili ko.

I didn't hire any hair stylist or even make up artist dahil kaya ko namang gawin yon sa sarili ko.

"Anak? Tapos ka na bang mag-ayos? Oh, bakit hindi ka pa nakasuot ng damit mo? Isuot mo na dahil naghihintay na ang lahat sa simbahan."

"Mommy.. is it really the right thing to do? Ang pakasalan si Vlaizen?."

"Yes ofcourse anak. Don't tell me ngayon ka pa magbaback out? Paano nalang ang mga anak niyo?"

Huminga naman ako ng malalim saka lumapit sa kama ko kung saan nakalatag ang gown ko. My own designed gown na hindi ko alam na pinakealaman nina lola at mommy para ipagawa at maisuot ko ngayon.

Sinuot ko na ito at pagkatapos magbihis ay hinarap ko si mommy.

"You look stunning honey! Bagay na bagay talaga sayo yang suot mo. Gosh! Ikakasal na talaga ang unica hija ko! Payakap nga si mommy!" Pagdadrama nito saka ako niyakap.

"Yeah right..anyways. Where's dad?"

"Nasa baba na at kanina pa yon naghihintay. Lets go?"

Tumango naman ako saka sumunod na sa kanya pababa.

"Hi dad."

"Hello too dear. Ang ganda naman talaga ng anak ko. Manang mana ka talaga sa mommy mo, right hon?"

"I know right! Now lets go dahil marami ng naghihintay sa atin." Mommy

Inalalayan naman kaming pareho ni dad para makasakay sa kotse at kalaunan ay umalis na kami papuntang simbahan. Nauna na sina kuya at lola doon kasama ang mga anak ko kaya kami nalang tatlo ang naiwan.

Nang malapit na kami sa simbahan ay hindi ko naman maiwasang kabahan.

I think there's no turning back now. For the good of everyone ay gagawin ko to. Sana talaga ay hindi ko to pagsisisihan sa huli.

The wedding march started at isa isa nang nagmartsa papunta sa harap ang kasali sa wedding entourage. My brother is the bestman while my bestfriend is my maid of honor na nagulat talaga ng malamang ikakasal na ako sa ama ng mga anak ko hindi sa kapatid niya.

Mahabang paliwanagan pa nga ang nangyari bago ko siya napapayag. I explained everything to her at wala narin akong nagawa kung hindi sabihin sa kanya ang dahilan kung bakit wala na kami ng kapatid niya.

She's sorry for what her brother did at sinabi din niya na hindi niya mapapatawad ang kapatid niya sa ginawa nito sa akin.

Napabalik naman ang atensyon ko sa harap habang kasama kong naglalakad ang mga magulang ko.

At the front, there I saw the man standing proudly and whom I'm going to marry and will formally call my husband.

He's seriously waiting for me at ng magkatagpo ang mga mata namin ay hindi ko naman maiwasang kabahan.

He's stares is a bit different at ramdam ko ang lamig non. I know his still mad at me at kitang kita ko yon sa mga titig niya. But still, I can also see thru his eyes the love that he has for me.

I felt it even after that time when he is back in my life again but ayaw lang talagang tanggapin yon ng puso ko.

And right now, unti unti ng natitibag ang pader na itinayo ko sa pagitan naming dalawa at isa sa dahilan non ang lahat ng nalaman ko galing sa mommy niya.

Akala ko talaga ako lang ang nasaktan noon pero pati rin pala siya. Mas malala pa nga ang nangyari sa kanya at hanggang ngayon ay ramdam kong hindi parin siya nakakalimot sa nakaraan dahil hindi niya magawang masabi sa akin ang lahat.