13 Aralık 2032, Pazartesi, Assel
Tertemiz bir sabaha uyandım. Gökyüzü o kadar berraktı ki ... Kış Üçgeni, Dünya'nın dışından bakıldığı kadar netti.
Kış Üçgeni, bilim insanlarının Güneş Sistemi'ndeki Meteor Kuşağının ardında bulunan gezegenlerde koloni kurma planlarını altüst etmişti. Tam da Dünya artık aşırı artan nüfusun getirdiği ekonomik ve sosyal yetersizleklerden kurtulabilecekken, bu gezegenlerin etrafında Güneş sisteminin etrafında bir yörünge çizen üç bebek yıldız bulundu. Bu yıldızlar, Yaz Üçgeni takım yıldızının olduğu bölgede görülüyor ve sadece kış mevsimi boyunca dünyadan görülebiliyordu. Bu yüzden adları Kış Üçgeni olarak kaldı.
2022'de ortaya çıkan bu takımyıldız, arttırılmış gerçeklik kullanılarak normal halktan saklandı. İnsanlar gökyüzüne baktıklarında kış üçgenini görmüyorlardı. Sonunda Birleşmiş Dünya Milletleri Uzay Araştırmaları Merkezi bu yıldızları incelemye karar verdi.
Astronotların gittiği mekik, benim hayatımdaki tek dostum olan babamın gittiği mekik, takımyıldıza yaklaştığı sırada Dünya üzerinde görülmeyen türde bir radyoaktif dalga yüzünden infilak etmişti. O gün, ben, hayatımdaki tek dostumu kaybetmiştim. Ama hiçbir şey hissetmemiştim. Hissedememiştim...
Beyninizdeki duyguları kontrol eden lobun kimyasallar yardımıyla etkisiz bırakıldığını düşünün. Sevdiklerinizi görüyorsunuz ama onlar hakknıda ne ufak bir fikriniz, en ufak bir duygu bile yok. On yıl önce ben, işte böyleydim. Araştırmacılar için babamın feda ettiği bir denektim. Yine de babamı seviyordum. Çünkü her şeye rağmen o benim dostumdu.
Babam öldükten ve Kış Üçgeni inceleme planı başarısız olduktan sonra deneklikten azad edildim. Ama bu lanet kafesten dışarı çıkmıyordum. Araştırma planının başındakiler, yeni bir plan üzerinde çalışırken benim birilerine ötmemi istemiyorlardı muhtemelen. O gün, o kızla konuştuğum gibi... Chihiro ile...
On yıl boyunca burada, sahte özgürlüğümle hapis hayatı yaşadıktan sonra nihayet bugün kurtulabileceğim. Onu görebileceğim. Bir yıl boyunca deli numarası yapmış olmam boşuna değildi. Chihiro'yu görüncei ona her şeyi anlatacağım. Vicdan azabı çekmekten bıktım artık.
Chihiro... Beni hatırlıyor mudur acaba? Eğer hatırlıyorsa beni suçluyor mudur acaba? Ailesinin nasıl kaybolduğunu merak ediyordur eminim. Çocukluğunu özlüyor mudur acaba? Eminim benden iyi bir çocukluk yaşamıştır. Onu görmek istiyorum. Her şeyi hiç olmamış gibi başa sarmak istiyorum. Bütün olanlar benim yüzümden aslında. Keşke her şeyi unutturabilsem, unutabilse. Ama gerçekten unutmak istiyor muyum? Hayır. Anılarımı unutmak istemiyorum. Chihiro'nun da unutmasını istemiyorum. Sahip olduğum tek anı, Chihiro ile karşılaşmam çünkü.
Bugün beni gördüğünde, hatırlar umarım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Through The Window of Hope - Kibou no Madobe - Umut Penceresinden
Ficção CientíficaDİKKAT! Bu hikâyenin, Wattpad'de sadece tanıtım ve ilk bölümü yayınlanacaktır. Orijinal bir senaryo olarak yazarı bütün telif haklarını saklı tutar. Senaryonun devamı daha sonra verilecek linkte yayınlanacaktır. İnsanlık, yüzyıllar boyunca teknoloji...
