Love From Fear [ ChanHun OTP ]

SIX

" မတွေ့ရတာကြာပြီနော်။ အဆင်ပြေ
နေတယ်မဟုတ်လား။ "

ဆေးရုံရဲ့ခေါင်မိုးထပ်တွင်လူနှစ်ယောက်
စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။

အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ကောင်လေးကဂျူတီကုတ်
ဝတ်ထားတဲ့ဆရာဝန်လေးကိုမဝံ့မရဲမေးနေသည်။

ဆရာဝန်လေးကဒေါသမျက်ဝန်းတွေဖြင့်
ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်။

" ဟက်.....အဆင်ပြေရဲ့လားတဲ့......
ဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့အဲ့မေးခွန်းကိုမေးရက်
နိုင်ရတာလဲ!! ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ!!! "

ဒေါသတကြီးပြောနေတဲ့ဘတ်ခ်ဟျွန်းက
ရီဖန်အင်္ကျီကော်လံစကိုဆွဲထားသေးသည်။

" တောင်းပန်ပါတယ်။ တကယ်....တကယ်ကြီး
အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်။ "

ခေါင်းငုံ့လို့ပြောနေတဲ့ရီဖန်သည်ဘတ်ခ်ဟျွန်း
ရဲ့မျက်နှာကိုတည့်တည့်မကြည့်ရဲဘူးဖြစ်သည်။

" ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအခုလိုလုပ်ရက်ရတာလဲ။
ဘာဖြစ်လို့......ဘာဖြစ်လို့...... "

စကားဆက်မပြောနိုင်တော့တဲ့ဘတ်ခ်ဟျွန်း
တစ်ယောက်ကော်လံစကိုတွဲထားတဲ့လက်တို့
ပြေလျော့ပြီးကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ရက်သား
ပြုတ်ကျလို့ငိုမိတော့သည်။

" ကိုယ်......ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်......
ကိုယ့်ရဲ့အမှားတွေမို့ဘတ်ခ်ဟျွန်းနီးက
ကျေးဇူးပြုပြီးမငိုပါနဲ့...... "

အသည်းအသန်ငိုနေတဲ့ဘတ်ခ်ဟျွန်းကို
ရီဖန်ကပြာပြာသလဲချော့နေတော့သည်။

" ဘယ်လိုလုပ်ပြီးနေနိုင်ရတာလဲ။ ဒီနှစ်
တွေထဲလုံးဝအဆက်အသွယ်မလုပ်ဘဲ....
မဟုတ်ဘူး......ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ
ဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးပျောက်သွားခဲ့တာလဲ။ "

မော့ကြည့်လို့မေးလာတဲ့မျက်နှာဖြူအုအုလေး
ကငိုထားသည်မို့နီရဲနေတော့သည်။

မတွေ့ရတဲ့နှစ်တွေအတွင်းချစ်ရသူကတော့
သူ့အပေါ်မပြောင်းမလဲစောင့်နေပေးပုံရသည်။

" တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲ့အချိန်ကအဲ့လိုမှ
မလုပ်ရင်တကယ်ကိုမဖြစ်လို့ပါ။ "

ငိုနေတဲ့ချစ်ရသူကိုထွေးပွေ့ရင်းရီဖန်ကတော့
တောင်းပန်စကားကိုသာတဖွဖွပြောနေမိသည်။