Face To Face /Texting

2.4

Arkadaşlar özür dilerim yemin ederim özür dileriö. Kaç ay oldu bölüm atmayalı yazmayalı bilmiyorum. Neyseki bu sene kazandım üniversiteyi ahsjakskakksos. En son yazdığım bölümde 12k gibi bi okunmam varken şimdi 30k okunma ve bir sürü yorum görmek aşırı mutlu etti beni. Kısa da olsa size bir bölüm bırakıyorum ve tekrar söylüyorum görmek istediğiniz sahneler varda yorumlara belirtin. Teşekkür ederim ve love u guys 😘😘😘😘

Jungkook: Yppmgi

Jungkook: Kspğyu açarmosun

Jungkook: Brn gEldüM

Jungkook: NoııııooıoLuıuuuT

Jungkook: Kspğyı sÇ

Yoongi: Sen gecenin bi körü kafayı mı yedin olum

Yoongi: Ya saat sabahın dördü lan

Yoongi: Bi siktir git

Yoongi: Ne yazdığın da anlaşılmıyor zaten

Jungkook: 'ses kaydı'

"Yoongi sen yazıyorsun bi şeyler ama ben anlamamak tamam mı, kapıyı aç üşümekteyim."

Gördüğüm mesajla yataktan fırladım. Bu aptal gecenin bu saatinde hem kapıma dikilmişti hem de cümle kuramayacak kadar sarhoş olmuştu. Odamdan çıkıp hızlıca kapıya doğru ilerledim. Salak şimdi bağırır çağırırdı başıma başka bir iş almak istemiyordum.

Kapıyı açtığımda karşımda saçı birbirine karışmış şekilde yere şekiller çizen bir tip görmeyi beklemiyordum. En azından ayakta kalmayı başarsaydı.

"Sen aptal mısın napıyorsun bu saatte burada? Hem de bu halde?"

Minik minik kıkırdadı parmaklarını da dudaklarına koydu. Sanki utangaç kız gibi gülmeye çalışıyordu ve ben bu görüntüye nasıl bir tepki vereceğimi bilmiyordum.

"Seni özledim noooooooolur içeri al beni!" Nolur diye bağırmasıyla hemen eğilip kolundan kaldırdım. Benim iki katım kadardı ve var gücümle taşımaya çalışıyordum.

Salona getirdiğimde zar zor koltuğa fırlattım ve oturmasını sağladım.

"Yoongi bu koltuk niye ters, neden beni ters oturturuyorsun?" Birden ayağa kalkıp kafası aşağıya sarkacak şekilde oturdu ve bacak bacak üstüne attı.

"Jungkook napıyorsun, asıl şimdi ters oturdun. Kalk şurdan az önceki gibi otur." Jungkook ağlar gibi ses çıkardı.

"Jungkook kalkmak istemiyor, her şey daha düzgün." Avuç içimi sertçe anlıma vurdum. Zaten zar zor uyuyordum ve tam uykuya dalma anındayken böyle kocaman bir sorunla uğraşıyordum. Bu kadar sarhoş olacak ne içmişti ki.

"Jungkook, kalk dedim!" Jungkook birden fırlayıp eskisi gibi oturdu ve yine ağlamaklı sesini çıkartmaya devam etti.

"Yoongi, Jungkook'a hep bağırıyor. Tavşancık üzgün." Kollarını birbirine bağlayıp küçük bir çocuk gibi dudak büzdü.

"Jungkook, saçmalıyorsun. Kendine gel artık. Sabahın köründe evimde ne işin var. Evin mi yok senin?" Gözlerini pörtleterek bana baktı ve işaret parmağını hızla bana uzattı. O an ödüm bokuma karıştı çünkü çok ani bir hareketti.

"Ama benim evim sensin Yoongiiiiiiiiiiiiiiii." Yavaşça yutkundum. Sarhoş ve aptal olmasına rağmen öyle bir cümle kuruyordu ki birden kalakalıyordum.

"Jungkook, sana taksi çağırıyorum ve evine gidiyorsun, tamam mı?" Kafasını hayır dercesine salladı ve kolumdan çekip beni hızlıca karşısına oturdu.

"Olmaz Yoongi, ben sana çok önemli bir şey söyleyeceğim, tamam mı?" Anlamsızca suratına baktım ve söylemesi için kafamı salladım.

Birden gözleri doldu ve gözlerinden birer birer yaş akmaya başladı.

"Yoongi..." gerçekten mi ağlıyordu ya da sarhoş olduğu için bilmiyorum ama adımı öyle bir söylemişti ki, sanki kalbimde bir şeyler parçalanmıştı.

"Söyle Jungkook." Cevap almak istercesine suratına bakmaya devam ettim.

"Yoongi saatlerdir sırtım kaşınıyor ama kaşıyamıyorum, sırtımı bulamıyorum Yoongi!" Bu sefer daha sesli ağlamaya başlayınca ağzım açık bir şekilde yüzüne bakmaya başladım. Bu duruma gülsem mi yoksa ciddi ciddi bi şey söyleyeceğini sanıp umutla beklediğime mi ağlasam bilemiyordum. Resmen sırtını bulamadığı için karşımda hünkürerek ağlıyordu. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Her şeyi beklerdim ama her şeyi. Kesinlikle bu değildi beklediğim şey.

Aptal herifin ağlama sebebi sırtını bulamamasıydı gerçekten, inanamıyorum ya!

Bi insan ne kadar sarhoş olabilirdi? Sanırım şu an Jungkook'la bunu test ediyorduk. Gecenin dördünde duyacağımı düşündüğüm cevap bu değildi.

Tamam belki sarhoş olduğu için sırtının kaşınmasına ve kaşıyamamasına ağlayabilirdi. Ama sırtını bulamamasına ağlayamazdı!

"Her yerde aradım Yoongi ama her yerde. Gittiğim yerlerde her odaya baktım. Ayıplı şeyler de gördüm ama sırtımı bulamadım. Taksiciye de sordum arkanda dedi ama arkama baktığımda yoktu. Benimle dalga geçti." Yüzümdeki ifadeyi nasıl anlatacağımı bile bilmiyordum.

"Sonra belki dedim Yoongi'de kalmıştır onda yoksa bile Yoongi bulur dedim. Sana geldim. Nolur sırtımı bul Yoongi, yalvarırım." Ağlaması devam ediyordu ama yüzündeki ifade o kadar ciddiydi ki gerçekten sırtının olmadığına inanacaktım.

"Arkanı dön Jungkook." Ağlayarak dediğimi ikiletmeden yaptı ve bana arkasını döndü. Bunu anlamasına şaşırmıştım.

"Ne taraf kaşınıyor söyle."

"Tam ortası kaşınıyor." Elimi sırtının tam ortasına getirip kaşımaya başladım. Gece gece olduğumuz durum o kadar trajikomikti ki ne yapacağımı şaşırmıştım. Bana yalan söylediği için ayrıldığım sarhoş eski sevgilimin gecenin bir vaktinde sırtını kaşıyordum.

"Evet Yoongi orası, tam orası kaşınıyor ama daha sert kaşı tam hissedemiyorum. Hatta dur." Birden üstündekini çıkartıp fırlattı ve daha da yaklaştı.

"Şimdi kaşı." Yutkundum ve elimi sıcak tenine değdirdim. Tekrar kaşıdım. Bir kaç dakika kaşıdıktan sonra elimi çektim. Jungkook'tan ses gelmeyince kafamı eğip baktım.

Kafası öne düşmüş ağzı açık bir şekilde uyuyordu.

Derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Bir elimi ensesine koyup diğer elimle belinden destek alarak koltuğa uzanmasını sağladım. Pantolonundaki kemeri yatarken sıkmasın diye çıkarttım.

Biraz ağzını şapırdattı. Karşımdaki 21 yaşındaki bi adam değil de 3 yaşında emziğini yeni bırakmış bir bebek gibiydi.

Koltuğun başından pikeyi alıp üstünü örttüm. Bu gece burada kalabilirdi. Sanırım.

Tam gidecekken elimdeki elle durdum.

"Seni seviyorum Yoongi. Her şeyden çok seviyorum."
Bilinci açık mıydı yoksa mırıldanıyor muydu anlamıyordum.

"Nolur bırakma beni. Seni seviyorum Yoongi."
Elimi bıraktı ve götünü bana doğru dönüp horlayarak uyumaya devam etti.

Tek bir kelimesiyle yine gecemi zehir etmişti. Yine duygularımı darmadağın etmişti.

Yine.