Selam arkadaşlar,çoook uzun zamandır yazmadığımın farkındayım.Gerçekten çok özür dilerim sizlerden. Aslında hikayeyi biraz daha uzatacaktım ama gerçekten daha fazla yürümezdi. En iyi yerde bıraktığımı düşünüyorum,fazla uzatmanın bi gereği yok. Her neyse tekrar tekrar özür dilerim marım affedersiniz beni...
--
Sabah olduğunda omzumun yavaşca dürtüklenmesiyle gözlerimi açtım.
''N'oluyo be!?''
''Lu,hadi kahvaltıya iniyoruz.''
''Daha insanca uyandıramaz mıydın?''
''Öperek uyandırmamı mı isterdin?''
Pis pis sırıtıp bana baktığında dil çıkardım.
''Çekil şuradan.''Kolumla kenara itip banyoya yürüdüm ve kapımı kapattım. Yine aynı his vardı içimde! Kesin kanser oldum,kesin... Yüzümü yıkadıktan sonra odaya girdiğimde Sehun benim yatağımı toplamıştı bile.
''Teşekkür ederim. Çıkarsan giyineceğim?''
''Uh,pardon.''
Çıktığında elimde olmadan gülümsedim ve giyinmeye başladım.
Kahvaltıya indiğimizde Soo'laı bulamadık.Yemek istememişlerdir diye düşünüp hızla tabldotlarımızı alıp oturduk ve yemeye başladık. Pek konuşmadan yemekleri bitirdiğimizde tekrar süite döndük.
''Ee,bugün ne yapmak istersin?''
Sordu. Sana ne?
''Neden benimle ilgileniyorsun?''
''Çünkü biz oda arkadaşıyız,çünkü senin hyung'ınım,çünkü rehber tarafından bana emanet edildin. Yetmez mi?''
Dil çıkardım. Bugün cidden dışarı çıkmak istemiyordum.
''Ben bugün çıkmayı düşünmüyorum.''
''İyi,çıkmayız o zaman.''
Girince,koltuğa gidip yayıldım. Televizyonu izlemek için kanallarda zap yaparken birden Sehun gelip üzerime doğru eğilmeye başladı. Kalbim atış hızını zorlarden yüzümün yandığını hissediyordum. Ardından gülümseyip heyecandan yan tarafıma düşürdüğüm kumandayı aldı.
''Bunu almak istemişti.''
TANRIM!!! Karşı koltuğa oturduğunda,bende oturur pozisyona geçip bağdaş kurdum. Bu yaşadıklarımı birine anlatmalıydım,yoksa gitmeyeceklerdi!!
''Sehun?''
''Hm?''
Bana döndü.
''Artık birine anlatmazsam çatlayacağım. Ben galiba kanser oldum Hun.Kalbim sürekli hıphızlı atıyor ve birisi mideme böcekler doldurmuş gibi hep karıncalanıyor. Bazen yüzümü kıpkırmızı halde yakalıyorum Ne kanseriyim ki acaba?''
''Bunlar en çok ne zaman oluyor,Lu?''
Biraz düşündüm..
''Senin yanındayken!'' *aferin bbq böyle devam*
Birden gözleri parladı. Ayağa kalkıp yanıma geldi ve benide ayağa kaldırdı.
''Bu kanser değil,Lu.''
Anlamsızca ona baktım.
''Bu aşk.''
''Aşk?''
''Bana aşık oldun!''
Mükemmel bir kahkaha atıp belimden tuttu ve kendine çekti A-aşk mı? Aslında düşünürsek,bu izlediğim K-Drama'lara çok benziyor. B-ben aşık mı oldum?! Bana sarıldığında heyecanla konuşmaya başladı.
