იყო დრო, როცა სრულიად მარტო მყოფს, არაფერი გამაჩნდა. მხოლოდ ღამე არსებობდა, მე და ღამე. მხოლოდ მაშინ თუ ვიგრძნობდი თავს ცოცხლად, როცა მთვარის შუქი დამეცემოდა სახეზე და მისით განათებულ არემარეს დავინახავდი. გულში იმის გამეორებამ, რომ შეიძლებოდა მომავალს უკეთესი გეგმები ჰქონოდა ჩემთვის, საკუთარი ფიქრების მართებულობაში დამარწმუნა. მან საყვარელი ციური სხეული საკუთარი ხელებით გამომიძერწა და წინ დამიდო, სწორედ მაშინ შეგამჩნიე. შენ სწორედ ეს ხარ ჩემთვის, შენი წყალობით მე ყველაფერი მაქვს და შეიძლება, შენ ჯერ კიდევ არ გაქვს წარმოდგენა, ვინ ხარ ან რა გამიკეთე. თუ ვერ გაგაგონებ, გპირდები, აუცილებლად დაგანახებ.
YOU ARE READING
a contrario.
Short Story,,არსებობს ურთიერთგაგების ორი ძირითადი და ნამდვილი პირობა - დაუღალავი ნება ერთმანეთის მოსმენისა და შინაგანი მყარი გადაწყვეტილება იმის შესახებ, რომ მიჰყვე საკუთარი თავის დანიშნულებას."
