Rose's Thorn PHR

CHAPTER TEN

MAGKAPANABAY silang napatutop ng bibig ni Misha. Nang mga sandaling iyon, lalo na nung nakita niyang tumango si Misha at halos patakbo itong lumapit kay Baileys ay hindi niya napigilang mapaluha. Daig pa niya ang nabasted, ang nasampal ng left and right.

Baileys was her dream guy, ang tanging lalaking pinangarap niyang makasama habangbuhay. Her first love. Ang sakit sakit palang makita ang taong pinapangarap mo na masaya sa piling ng iba. Iyon ang kauna-unahang pagkakataong nasaktan ang puso niya.

Ang tanga niya. Noon niya napatunayan na isa siyang dakilang ilusyonada. Natigil siya sa pag-iyak nang biglang may humawak sa kamay niya. Mabilis niyang pinahid ang mga luha sa pisngi. Nagtatanong ang matang napatingin siya sa taong humawak sa kamay niya.

"T-thorn?" hindi makapaniwalang anas niya.

Napatingin siya sa paligid nila. All eyes were on Baileys and Misha who were happily hugging each other by then. She didn't want to see that scene. Hindi niya kaya. But she couldn't move. Para siyang tuod habang pinapanood ang pagkawasak ng puso at pangarap niya.

Napasinghap siya nang walang salitang hinila siya ni Thorn palayo roon. Dahil wala ng lakas, hinayaan na lamang niya ito. Nanatili silang tahimik kahit na noong makarating sila sa isang tahimik na bahagi ng flower farm. Binitiwan nito ang kamay niya.

"B-bakit mo ako dinala rito?" tanong niya matapos ang ilang tahimik na sandali.

"Wala lang," pasupladong sagot nito.

Napalabi siya. "Nice answer. Ang tino mo talagang kausap," irap niya rito. Bagamat naiinis siya rito ay hindi niya napigilang lihim na magpasalamat sa pambu-bwisit nito sa kanya. At least, nagawa niyang makaalis sa lugar na iyon na hindi siya nagmumukhang katawa-tawa. Ang totoo ay hindi niya alam kung paano siya aalis kanina nang hindi siya gumagawa ng eksena.

"I hate parties like that," mayamaya'y sagot nito. "Kinikilabutan ako."

Duda siya sa isinagot nito. Hindi niya alam kung ano'ng klaseng masamang espiritu ang bumulong sa kanya pero nang mga oras na iyon ay isang anghel at hindi isang demonyo ang tingin niya rito. Her Knight in Shining Armor. Napayuko siya. Siraulo.

"W-wow," ang tanging nasabi niya.

Unti-unti ay parang milagrong nawawala ang bigat sa dibdib niya. Pasimple niyang pinunasan ang kanyang luha. Lalo siyang napipilan nang sinalubong siya ng isang nanunuring tingin nito. Gusto niyang matunaw sa sobrang kahihiyan dahil nasaksihan nito ang isa sa pinakamasakit at pinakanakahihiyang bahagi ng buhay niya.

Inihanda niya ang kanyang sarili sa pang-aasar nito. It would be a good chance for him to stomp her pride on the ground. Ngunit lumipas na ang mahabang sandali ay hindi pa rin siya nito pinagtatawanan. Alam nitong nasasaktan siya dahil sa ginawang pagtatapat ni Baileys sa ibang babae ngunit bakit hindi nito pinagtatawanan ang kamiserablehan niya?

"May gusto ka ba kay Baileys?"

Hindi niya inasahan ang direktang pagtatanong nito kaya para siyang napatitig sa mga ahas ni Medusa nang mapabaling siya rito. She instantly avoided his gaze.

"M-mind your own business," talikod niya rito.

"Kapag nalaman ni Baileys na gusto mo siya at nasaktan dahil sa pagpo-propose niya kay Misha, tiyak na magi-guilty iyon. Mahihiya siya sa 'yo at—"

She spun around and glared at him. Oh, how she wanted to kill him through her fuming glares! But the raw emotion she found in his eyes, which by the way she couldn't put a name on, made her feel awakward. Bigla tulong siya napayuko. "I hate you!" she whispered.