Isiah's POV
' w-where are we going now?'- i asked nervously. i don't know where exactly to bring her okay? and i dont know, why im fucking nervous. -_-
'Just drive please.. or j-just stop the car, and go.'-
'w-what!? no. i mean, pano kong mapano ka dito edi kasalanan ko pa dahil iniwan kita dito. just tell me, where to bring you.'
'hilltop. let's go there. stop tayo sa pinaka malapit na store dito, i'll buy something. can u do that?'
'Okay.
A/N
sikat ang hilltop sa davao sa magandang tanawin nito lalo na pag gabi. SKL :D
sinunod ko ang gusto niya at agad kaming dumiritso sa lugar na kanyang sinabi.pagka dating namin ay agad niyang kinuha ang pinamili niyang beer at binuksan syaka agad itong tinunga.. gusto kong magtanong pero hindi ko alam saan at pano simulan. kumuha nalang din ako ng isa at binuksan at naglakad palapit sa kanya.
', two years ago when he left without a word.., i was devasdated and hurt very bad. he knows how much i love him, he knows how would i feel if he'll leave but he still did.. tangina lang kasi, inwan nya ako kong kailan, kailangang-kailangan ko sya! ..'
' he has reasons..- alanganin kong sagot.
'what reason? for our future? bulshit! hindi ko naman hiningi sa kanya yon eh. ang kaisa-isang bagay na hiningi ko sa kanya, hindi nya pa naibigay. he promised me that he will never leave me.. but what did he do? he did leave me. mahirap ba para sa kanyang wag akong iwan?
'i-i don't know what to say..
'hindi ko naman sinabing dapat may sabihin ka.'
'Eh? seriously?--
' everything was perfect.. everything. but its all in the past..'
' may gitara ka diba? pwede pahiram?-
'Y-yeah. wait i'll get it in the car.- agad akong tumayo mula sa pagkakaupo sa damuhan para kunin ang gitarang na saaking sasakyan.
mukhang, usefull ka ngayong gabi ah. tssh.. kausap ko sa gitara at agad bumalik sa kinauupuan no liana.
' marunong ka nito?- tanong ko kahit alam ko.
sa halip na sumagot ay, kinuha nya lang ang gitara saaking kamay at nagsimulang tumugtog.
Nandito,..
nakaukit pa rin sa puso ko..
Nang sabihin mong 'wag na lang..
Nandito, nakatatak pa rin sa isip ko
Kung paano mong tinalikuran ang lahat..
sa bawat bigkas nya sa liriko ay ramdam mo ang sakit na kanyang nararamdaman.. hinayaan ko lang syang magpatuloy, baka ito ang makatulong upang maibsan ang sakit na kanyang nararamdaman.
Kay bilisBa't umalis?NakakamissNa bigla lang,
Di ko man lamang nalamanNa mawawalaNa bigla lang, 'Di mo man lamang naisipNa idahan-dahan
-
Hindi ako sanay sa biglaanUnti-unti na lang sanang nawalaHindi ba natin kayang magkunwariAt sabihing sige na langHindi ba natin kayang dayainAng mga yakap sa tuwing lumalamig
-
Kay bilisBa't umalis?NakakamissNa bigla lang, Di ko man lamang nalamanNa mawawalaNa bigla lang, 'Di mo man lamang naisipNa idahan-dahan-Hindi ako sanay sa biglaanUnti-unti na lang sanang nawala-Hindi ako sanay sa biglaanUnti-unti na lang sanang nawala'Di ko man lamang nalamanNa mawawalaNa bigla lang, 'Di mo man lamang naisipNa idahan-dahan-Na bigla lang...Na bigla lang...
kitang-kita ko kung paano dumaloy ang mga malulusog na mga luha sa kanyang pingi mula simula ng kantang kanyang tinutugtog, hanggang sa matapos ito.
lumapit ako sa kanya at niyakap..
--
ANOTHER CHAPTER!!!! THANKYOU LOOORD!!!