Beautiful | Chaeryu

1.1

Gözyaşlarının yavaşça süzülmesine izin verdi. Kimse onu bu kadar sevmemişti, ailesi bile. Ryujin sevmekle kalmayıp her şeyi içine atmıştı. O ise Ryujin'in davranışlarını hiç farketmemişti.

Ryujin ona hem bir nefes kadar yakın, hem de kilometreler kadar uzaktı. Kendisine çok yakın olduğunu söyleyen ona bile hissettirmemişti olanları.

Ryujin bir kar fırtınasıydı, kasvetli ve sert. Kar fırtınaları içindekilerinin çığlıklarını bastırıyordu. Unuttuğu bir şey vardı, çığlıkları istediği kadar bastırsın, onlar yine de oradaydı.

Bazen bir kar fırtınası olmak insanları güçsüzlükten korusa da içimizdekileri gizli tutardı. Bu yüzden hiç farketmemişti onun ne kadar parçalandığını. Hiç söylememişti kırgınlıklarını.

İçindeki acıyla yükselmişti göğe. İçindeki ağırlıkla uçmaya kalkışmıştı. İstediği gibi uçunca ise onun tüm acısını ve ağırlığını Chaeryeong almıştı.

Uçma sırası Chaeryeong'da mıydi? Yoksa Ryujin için yaşayacak mıydı? Bilmiyordu.

Hiç hareketlerini düşünen biri olmamıştı. Her hareketine dikkat etmek zorunda olan Ryujin onu bu yüzden sevmiş olmalıydı. Onun yanındayken sonsuz hapishanesinden çıkıyordu belki de. O ise onu hiç farketmedi.

Son satırlara baktı.

Hatırlıyor musun, annenin sana ölü kişilerin ruhlarının her zaman gökyüzünde seni izleyeceğini söylediğini anlatmıştın bana heyecanla. Her zaman gökyüzüne bakıp ölü akrabalarına selam verdiğini görürdüm.

Ben öldüğümde gökyüzünde bana selam veremeyecek olman ne acı. Tanrı'nın lanetiyle yerin 7 kat altında olacağım çünkü. Alevler içinde, çığlık çığlığa...

Duran yaşları tekrar hızla akmaya başladı. Kalbindeki derin sızı arttı.

"Sen beni kollamayacaksan bana kim yardım edecek Ryujin?"