The Marauders Imagine

I 'll Wait

Remus John Lupin

Bölüm şarkısı: One Diraction - What A Feeling

Uyarı: Yaş farkı içerir*

Bilgilendirme: Sen Hogwarts 'ta Ravenclaw 'lı bir yedinci sınıf öğrencisisin.

■■■■■■■■

I 'll Wait

"Profesör Lupin," Remus 'un ofisine girerken kibarca seslendin. Remus 'un yüzüne seni gördüğü anda kocaman bir gülümseme yayıldı fakat bu gülümseme bir kaç saniye içerisinde silinmişti.

"Şu an burada olmamalısın, Y/N."

Akşam yemeği saatinden yarım saat sonrasıydı ve normalde öğrenciler bu saatlerde öğretmenlerinin yanında olmazlardı fakat sen bunu umursamadın çünkü Remus John Lupin senin için sadece profesör değildi.

Masasına yaklaştın ve onun yanına geçerek masaya yaslandın. Elini tuttun.

"Sadece bir yılımız kaldı." Gülümsedin.

Remus bir öğretmendi ve sen ise öğrencilerinden biriydin fakat bu sizin birbirinize olan duygularınızı bastırmaya yaramamıştı. Senin yetişkin olup okulunu bitirmene sadece bir kaç ayın kalmıştı ve sonra korkmadan ya da yalan söylemenize gerek kalmadan birlikte görülebilirdiniz.

"Bunun hakkında," Remus elini elinden çekerek yüzünü buruşturdu.

"Ne hakkında?" Kollarını göğsünde kavuşturarak sordun.

"Arkadaşların bilseler ne derlerdi?" Diye üzgün bir şekilde sordu Remus. Seni zor durumda bırakıyormuş gibi hissediyordu fakat seni hiçbir şeye zorlamamıştı.

Sen ona aşıktın.

"Umurumda olmayacak bir çok şey söylerlerdi." Ona doğru eğilerek fısıldadın. Gözlerindeki kahverengilerin arasında yer edinmiş renk geçişlerini görebiliyordun. Onun kendini nasıl hissettiğini çok iyi biliyordun çünkü sende her an biri görebilir ve o işini kaybedebilir diye endişeleniyordun.

"Seninle ilgili en sevdiğim şeyde bu, insanların senin hakkında ne dediğini umursamıyorsun." Remus önüne düşen salık saçlarının bir kısmını kulağının arkasına sıkıştırdı. Ona doğru yaklaşırken gülümsedin.

"Remus!" Bir anda kapı açıldı. Profesör Snape içeri girerken ikiniz de hızlıca geri çekildiniz. Üzerinde duman tüten bir kadeh tutuyordu. "Ne yapıyorsunuz?" Gözlerini sinsice ikinizin arasında gezdirdi.

Elindeki kağıtlardan birisini masaya bıraktın. "Denemem için yardıma ihtiyacım vardı," Diye yumuşak bir şekilde yalan söyledin. Nasıl bu kadar iyi yalan söylediğine şaşırdın. Snape muhtemelen sana inanmasa da başını salladı.

"İç." Elindeki kadehi sırıtarak Remus 'a uzattı. Ani bir tokat atma dürtüsü hissettin. Remus ise kadehi alarak çabucak içti.

Bunun kurt adam sorunlarıyla ilgili olduğunu biliyordun ve bu nedenle sessiz kaldın. Profesör Snape sessizce giderken el salladın.

"Sanırım gitsem iyi olacak." Diye sessizce mırıldandın. Bu bir senenin hemen bitmesini istiyordun. Artık geceleri sevdiğin adama sarılarak uyumak istiyordun, ona rahatça sarılabilmek ve rahatça öpebilmek. Bunun yorgunluğu ile başını eğdin. Yaslandığın masadan çekildin ve kapıya doğru yürüdün.

Remus 'ta ayağa kalktı.

Sen gidecekken bileğini tuttu ve seni kendine doğru çekti. Dudaklarını seninkilere bastırarak gülümsemene neden oldu. Kollarını boynuna doladı. Seni ne zaman öpse sanki ilk defa öpüyormuş gibi heyecanlanıyordun, tam da şimdi olduğu gibi. Yanakların kızarıyordu...

Malesef nefes almak için dudaklarınızı ayırmak zorunda kaldığınızda Remus kızarmış yanaklarına bakarak gülümsedi. Seni sadece utandırmak için bile öpebilirdi çünkü onun gördüğü en sevimli şey senin öpüşmenizden sonra kızaran yanaklarındı.

Şu an aranızdaki engelleri kaldırmak için bir kaç ayınız vardı fakat Remus bin yıl sürecek bile olsa seni bekleyebileceğini biliyordu.

Çünkü sonunda mutluluk vardı.

Sen vardın.

"Seni ne kadar sürerse sürsün bekleyeceğim." Remus seni yanağından öperken gülümsedin.

■■■■■■■■

BÖLÜM GÜNCELLENDİ🌌

Vee bittiii....

Biraz çerezlik bir bölüm oldu fakaaat bence güzel de oldu....

Ben sevdim, umarım sizde sevmişsinizdir:))

Öpüldünüz:3

💚🖤