Iwona pewnego dnia zasypia do pracy . Na swojej drodze spotyka nie znajomego . Jak potoczą się ich losy ?
********
Jestem fanką Arkadia . Mam nadzieję że się nie obrazi że jest w moim fanfiku. Pozdrawiam Cię Arku!
Cała zdenerwowana wyparowałam z autobusu na złym przystanku . Zaczęłam żałować , że tak skrzyczałam tego faceta z autobusie . Nie był niczemu winien . Zaczęłam biec do pracy pomimo , że i tak już byłam bardzo spóźniona . Po kilkunatu minutach stałam już przed biurem . Szarpnęłam do drzwi i weszłam do środka . Wpadłam do mojego pokoju . Wszystkie oczy skierowały się w moim kierunku . - Czy ty widzisz , która jest godzina ?! - wrzasnął na mnie mój współpracownik- Kamil . Wyglądał tak :
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Zaspałam. Potem jeszcze jakiś czub mnie zagadał w autobusie i pominęłam mój przystanek ! - wytłumaczyłam się . - Matko jedyna , Matko jedyna! Nie no idziesz do domu !- powiedział Kamil Zrobiłam smutną minę . - Nie no żarcik hehe . Ale zrobiłam za Ciebie kupe roboty ! - Zrobiłeś kupę? Właśnie czuć . - powiedziałam ale jak zobaczyłam naburmuszoną minę kamila to szybko zrezygnowałam . - Dobra rozumiem . Mam u ciebie dług- puściłam mu oczko po czym zabrałam się do pracy . - NIE WIERZE ! - wykrzyknęłam. Kamil zrobił zdziwioną mine . - Wybiegłam szybko z autobusu zostawiając moja torebkę na siedzeniu ! Przy tym mężczyźnie! Co ja mam teraz zrobić, tam były moje dokumenty . A co jak on mnie okradnie? - zaczęłam rozpaczać. - Ej spokojnie. Napewno ci ją odda . A jak nie to pójdę na bagiety- uspokajał mnie Kamil . Praca już minęła mi całkiem spokojnie. Zbliżała się godzina 15.00 czyli koniec pracy. - Słuchaj jeśli chcesz to możemy wyjść na piwko w ramach rekompensaty- zaproponował Kamil . - Nie chleje ale z możemy iść na kawę! - Ugh no dobra . Ruszyliśmy w stronę żabki w centrum Bytomia. Weszłam do środka i nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Na środku sklepu stał ten sam mężczyzna , którego dzisiaj spotkałam w autobusie . Miał na ramieniu moją torebkę . Trzymał telefon w ręce nagrywając jak wylicza na jakieś ciasteczka na półce . - Co za dziwiak- rzekł Kamil. Na te słowa facet się obrócił . Wyglądał tak :
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Podeszłam do niego I powiedzialam: - H-hej, nie wiem czy pamiętasz ale spotkaliśmy się dziś w autobusie . Moge z powrotem moją torebkę? - He He oczywiście że pamiętam. Takiej ślicznotki nie można zapomnieć . Oddam ci tą torebkę jeśli się ze mną umówisz- zaproponował . Stałam jak wryta. - Em no wiesz ... zastanowię się . Ale mogę podać ci mój numer to się zgadamy - powiedziałam - No dobrze . - A no i przepraszam za dzisiaj . Trochę się zdenerwowałam. - przeprosiłam go . - Nie ma problemu . Wyszłam ze sklepu I na końcu obróciłam się w stronę nieznajomego. Pomachał mi i powiedział że bez kawy to dzień stracony . No ok . - Co ty sie tak szczerzysz pod nosem ? - zapytał Kamil. - um.. ja no ... Nie wiem o czym mówisz- powiedzialam czując że moje policzki płoną . Po chwili dotarłam do mojej chaty. W końcu mogłam odpocząć po całym dniu wrażeń. Zdjęłam ubrania i wskoczyłam pod prysznic i zaczęłam myśleć o mężczyźnie w kasztanowych włosach ...
