Jisoo ve Namjoon ayrıldıktan sonra arkadaş kalacaklarına dair söz vermelerine rağmen Jisoo Namjoon'u arkadaştan daha fazlası olarak görmektedir. Namjoon ise arkadaş olmalarına rağmen Jisoo'nun kalbini paramparça etmiştir.
-
'Bebeğim anlamıyorum,
değ...
"Namjoon, biliyorum benimle konuşmak bile istemiyorsun ama..." Gözyaşlarımı silip devam ettim. "Namjoon ben hamileyim..." Gözyaşlarım hıçkırıklara karışmıştı ve bunu durduramıyordum. Namjoon'un hala tepki vermemesini fırsat bilerek zorla konuştum. "Ben anne olmaya hazır değilim Namjoon. Zaten sen de istemiyorsun. En iyisi bebeği aldırmak..."
Bunu söylerken içim acıyordu. Anne olmayı hep hayal etmiştim ama şu durumda bu karar en mantıklısıydı. Cevap vermesini beklerken sonunda konuştu. "Jisu'm, bence biz çok güzel anne baba oluruz. Ben seni yanlış anladım güzelim. Jennie gelip her şeyi açıkladı. Çok özür dilerim. Bugün seni arayıp buluşmak isteyecektim ve sana itiraf edecektim kalbimden hiç çıkmadığını. Jisoo, yalvarırım bebeği aldırma. Ona çok iyi bir baba olurum, söz veriyorum." Şoktaydım ve cevap veremiyordum. İstemeyeceğini düşünmüştüm ama o beni affettiğini söylemişti. "Namjoon... inanamıyorum. Beni affetmeyeceğini ve bebeği aldırmayı kabul edeceğini sanmıştım. Çok teşekkür ederim sevgilim. Biz çok iyi anne baba olacağız." İkimiz de gözyaşlarımızı tutamıyorduk. Namjoon belimden çekip dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Fısıldayarak konuştum.
"Seni çok seviyorum."
Gamzelerini göstererek gülümsedi ve gözümdeki yaşları sildi. "Ben de seni çok seviyorum Jisoo'm."
Tanrı'm sana teşekkür ederim. Beni değil de karnımdaki meleği mutlu ettiğin için teşekkür ederim.
Namjoon'la oturup konuşmuştuk ve okulu dondurmaya karar vermiştim. Zaten okuduğum bölümü sevmiyordum. Ben sayısal sevmezdim bile. Neyimeydi bilgisayar mühendisliği? Ben ressam olmak istiyordum. Benim kavuşamadığım huzuru tuvale yansıtayım istiyordum. Namjoon ise okula devam edecekti.
Bir hafta sonra onun zoruyla evine taşınacaktım. Namjoon annesini arayıp haberi vermişti ve annesi çığlık atarak tebrik etmişti. Bayan Kim başından beri beni hep severdi ve ayrıldığımızda beni teselli etmişti. Namjoon'un babası Bay Kim ise tabiri caizse beni Namjoon'dan daha çok severdi ve bu habere çok sevinmişti. Onlar benim ikinci anne babam olmuştu.
Son olarak da arkadaşlarımıza söylemiştik. Kızlar hemen ağlamıştı ve bizi tebrik etmişti. Nayeon Namjoon'a azarla karışık öğüt vermeyi eksik etmemişti tabiki. Hoseok ve Namjoon'un liseden arkadaşları da 'oo'layıp iğrenç cinsel şakalar yapmışlardı. O beşine bakınca Namjoon ve Hoseok'un nasıl bu kadar kibar olduğunu merak etmiştim.
- - -
Bir hafta sonra...
Namjoon'un evine taşınmış ve eşyalarımı yerleştirmiştim. Akşam koltukta uzanıp romatik bir film izlerken başrolün diğer başrole evlilik teklifi etme sahnesi gelmişti. Çok romantikti ve ben ağlamak istiyordum. Tam kız kabul edecekken Namjoon filmi durdurdu ve bana döndü.
"Ee Kim Jisoo, artık sen de Kim Namjoon'un karısı Kim Jisoo olmaya hazır mısın?" Bunu derken elindeki yüzük kutusunu açıp diz çökmüştü.
Şokla ağzım açılmıştı ve zaten dolu olan gözlerim boşalmaya başlamıştı.
"Evet!"
- - -
Maybe, happy end?
Ya da nah wuheheheh
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
