EV

20 YAŞ

1) Beyaz sayfalar yoktur, elindekileri de koyar ve yeni maceralara çantandakilerle gidersin.

   Tüm çocukluğumda, ergenliğimde... Kendimi ne zaman kaybetsem burada bulurdum. İçimi hep buraya döktüğümden olsa gerek gelip kendimi uzaktan izlemek, savaş yaralarını sarmak gibi bir şeydi burası. Bok gibi bir günün sonrası eve dönmek gibi. Şimdi tüm dünya seni koca büyük bir yetişkin olarak görürken, yürütmen gereken işler ve sorumluluklar bitmezken ve hayat seni oradan oraya kovalarken bir nefes almaya, kendimi çok uzaklardan izlemeye geldim. İyileşmeye, kendimle tekrar barışmaya, yine ben olmaya, hissetmenin kıymetini görmeye. Biraz da belki bir gün tekrar uğrarım diye kendimle başımdan geçenleri paylaşmaya. Öyleyse eve hoşgeldin Seda, yeniden.