Kapıyı son süratle açıp hemen içeri giriyorum. Bir taraftan ceketimi yere fırlatırken diğer taraftan adamın bana verdiği kağıdı inceliyorum. Kağıt çok kırışık olmasına ragmen yazılar okunur düzeydeydi. Tuhaf ki, yazılar el yazısıydı. Bunu yazan kişi sanki kimsenin bu yazılanları görmesini istemiyormuş gibi bir telaşla yazdığı için yazı biçimi mükemmel değildi.
Koşarak koltuğa arkadan atlıyorum ve katlanmış kağıdın üzerindeki yazıları inceliyorum. Kağıdın yüzünde " Deniz Bilmemne" yazıyordu. Bu benim ismim olmasına pek şaşırmıyorum çünkü zaten kağıt bana verilmişti.
Kağıdın arkasını çeviriyorum. Burada birşey yazmadığını görüyorum ve hafifte olsa üzerimdeki yük kalkıyor. Ama sıra içindekileri okumaya gelince hissettiğim rahatlık ve mutluluk bir anda yerini belirgin bir endişeye bırakıyor. Kağıdı açıyorum. Ve okumaya başlıyorum:
"Merhaba Deniz...
Tanımadığım birinin bana bir kağıt verip hızla oradan uzaklaşmasını izleseydim, en az senin kadar bende korkardım. Öncelikle bu yazılar senin hayatını değistirecek. Çünkü bu bilgileri öğrendiğinde sende bizden olursun. Ve artık dönüşü olmaz."
Cebimden bir sigara çıkartıyorum ve sigaranın, merakımı bastırması umuduyla ölesiye çekiyorum. Hiçbir işe yaramıyor. Buna hakim olamayacağımı bilsemde dayanmaya çalışmak bana acı veriyor. Sigarayı birkez daha çekiyorum. Gine birşey olmuyor. Ve en sonunda merak duyguma yenik düşüyorum ve okumaya devam ediyorum:
"Bu mısraları okuyorsan eğer şu an üzerine çok büyük bir yük aldığını bilmelisin. Şu an sana sayacağım maddeler senin yaşamın ile ölümün arasındaki ince çizgiyi oluşturacak. İşte "Hayat Çizgi"ni oluşturan temel maddeler:
# Bu duyacaklarını kimseye söyleme
# Ya öldür ya da öl.
# İşini seri ve hızlı yap.
# Asla hata yapma.
"Bu maddelerden ilk ikisinden bir tanesini ihlal edersen ÖLÜRSÜN. Son iki tanesini ihlal edersen cezasız kalmaz. Söylediğim gibi artık bunun dönüşü yok. Şimdi asıl konuya geliyorum.
Bu okudukların sonunda dehşete düştüğünü tahmin edebiliyorum Deniz. Oğlum, seni tam 16 yaşndan beri izliyoruz. Annen gözlerinin önünde bıçaklanırken nasıl hissetiğini gördüm. İçindeki öfkeyi, üzüntüyü ve intikam duygusunu hissettimde senin ne kadar uygun biri olduğunu anlamıştım. Sonra değişmeni izledim. Duygularını nasıl kontrol edebilişini. En önemlisi de nerede nasil davrandığındığını. İşte aradığımı buldum dedim.
Tabikide ilk başta bütün bu olanların bir şakadan ibaret olduğunu sanabilirsin. Ama buna inanmak zorundasın. Ve bunu hayatın boyunca saklamak.
Seni yeni katilim yapmak istiyorum Deniz. Ama yanlış anlama. Bu öldürecegin kişiler rastgele kişiler değil. Sadece dediğimi yapman yeterli. Gerisini boşver.
Tabiiki bu senin yeni mesleğin olacak ve yüklü bir miktarda para alacaksın. Söyleyeceklerim bu kadar. Görevi kabul edersen beni ara. "
Okuduklarım karşısında yapabileceğim hiçbirşey kalmıyor. Ellerimin titremesine aldırmadan yere düşrn kartı kaldırıyorum ve üstündeki numarayı tuşluyorum.
YORUMLARINIZI VE OYLARINIZI BEKLİYORUM . EĞER BEĞENDIYSENİZ TAVSİYE ETMEYI UNUTMAYIN ;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKUNUN KOKUSU
ActionCebimden bıçağımı yaklaşık yarım saniyede çıkarıyorum ve hiç tereddüt etmeden, terden sırılsıklam olmuş boğazına saplıyorum. Bir anda sesi kesiliyor. Bir an bütün cesaretiyle bana bakıp ve yere yığılıyor. Işte ben buyum. Her gece birini katleden bir...
