METRES

2.Bölüm

Nihayet bilgisayar başındaki işim sona erdiğinde kahvemin son yudumunuda aldım. Ayaklandığımda sırtım ve boynum tutulmuşçasına ağrıyordu. Günün yorgunluğuna iyi gelecek tek bir şey vardı oda rahatlatacak, ılık bir banyo...

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Televizyon kanallarını yarı uyanık yarı uyuyor bir şekilde gezerken saate baktım. Çok geç sayılmayacak olsada üzerime düşen uyku dürtüsünü daha fazla bastıramadım.

Bedenim iyice gevşemişken televizyonun sesi bir anda adeta ninni havasına bürünmüştü. Gözlerim iyice ağırlaşırken kendimi uykunun kollarına bıraktım.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"Bugün ki toplantıda benimle olacaksın Arya " Elimde ki kahveyi masasına bıraktıktan sonra konuştum.

"Peki Aras Bey , nasıl isterseniz."

Tebessüm ederek yanıtladım ve odasından ayrılarak kendi odama geçtim. Bugün pek fazla işim yoktu sadece bir toplantıya girecektim, ardından daha önceden planlamış olduğum en yakın arkadaşımla yemek yeme fikrini hayata geçirmem için iyi bir fırsattı. Masanın üzerinde duran telefonumu alıp Mert' in numarasını tuşladım, liseden beri birbirimizin eksik yerlerini tamamlamıştık, hayatta yaşamış olduğumuz eş değerli acılar ise bizi yakınlaştıran en iyi unsurdu.

Telefon iki kez çaldıktan sonra hemen açmış hiç kaybetmediği neşesiyle beni cevaplamıştı.

Kısa süren telefon konuşmasından sonra bu akşam için anlaşmıştık.

-=-=-=-=-===-=-=-=-=-=--=-=-

"Herkes toplantı için sizi bekliyor Aras Bey " Uyarımı yaptıktan sonra meslek hayatımda asistan olarak olsa bile katılacağım ilk toplantımın heyecanını yaşamaya başlamıştım.

Kıravatına ve gömleğinin yakasına düzen verdikten sonra odadan çıktığında onun hemen bir adım arkasından takip ediyordum. Toplantı salonunun kapısına geldiğimizde duraksadım ve derin bir nefes alarak içeriye girdim.

Umarım yanlış birşeyler yapmam...

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"Bence işi bağladık." Bana ilk defa gülümseyerek baktığında odasına doğru yol alıyorduk.

"Umarım öyle olur." Aynı şekilde yanıtladığımda ses tonuna bile aşık hissediyordum. Tüm dünya sussa ömrüm boyunca duymak istediğim tek ses olurdu. Evli bir adama aşık olmak ise hayatımın en büyük hatası olarak hiç unutmamak üzere hafızama kazınmıştı. Oysaki onu gördüğüm an işte bu dedim, 21 yıldır aradığım aşk bu...

Aşktan yana hiç yüzümün gülmemesi bir yana bu dünyada mutlu olduğum gün sayılıdır.

Ve 14 yaşında babası tarafından terk edilmiş bir insan 21 yaşına geldiğinde bile bunun acısını ilk gün ki gibi yaşıyordu. Hayattan ilk hayal kırıklığımı o gün yaşamıştım. İlk önce ona olan kızğınlığım ağır bassada bunu hepimizin iyiliği için yaptığını idrak ettim. Belkide beni mutlu etmek için beni terk etti...

Uzun süren dalgınlığıma son verdim ve kendimi odaklamam gereken yerlere adapte olmaya başladım.

"Bugün ki yemek için sana adresi mesaj olarak atarım Arya . Şimdi gidebilirsin." Kendini tekrar işe odakladığında genç yaşına rağmen işine olan düşkünlüğü bazen hayrete düşmeme neden oluyordu. Aynı zamanda merek ediyordum , ne adresinden bahsediyordu...

"Pardon, ama ne adresinden bahsediyorsunuz Aras Bey ." Afallamış bir şekilde sorduğumda yanıtladı.

"Yeni ortaklarımızla olan akşam yemeğine asistanım olarak katılmayacak mısın?" Koltuğunda geriye yaslanıp gevşediğinde evli olduğunu öğrendiğimden beri ona olan duygularımı dizğinlemeye çalışıyordum ki ondan ne kadar uzaklaşsam o kadar yaklaşıyorum ve bunun önüne geçmem imkansız gibi geliyor, ya duygularımın körelmesini bekleyecektim yada iş hayatımı başlamadan bitecek, istifa edecektim.

"Sanırım katılamayacağım, bugün için başka planlarım vardı." Kendimi toparlayıp cevap verdiğimde gülerek konuştu.

"Sana gelip gelemeyeceğini sormuyorum, geleceksin diyorum." Bana karşı ilk defa bu kadar ciddi ve sert konuşmuştu. Kabul etmekten başka şansım kalmadığında cevapladım.

"Pekala, vaktinde orada olmaya çalışacağım." Gülümsedim ve odasından çıkmak için izin istedim. Topuklularımın parkede çıkardığı sesle birlikte kapıya yöneldiğimde kavradığım kapı kolunu kendime çekerek açtığım kapıdan dışarı çıktım.

Bu yemekte nereden çıktı böyle? Sanırım hem kendim için hemde Aras  için işimden vazgeçmeli daha fazla duygularımı kontrol edememe aşamasına gelmeden istifa edip lisede ilk aşkı tarafından terk edilen bir genç gibi battaniyeme sarılıp kendi içimde çikolata krizlerimi yaşamaya başlayacaktım.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-===-=-