METRES

6.Bölüm

Aras'in ağzından;

Önümüz de duran boş tabaklar yerini annemin leziz yemeklerine bırakırken Defne ile aramız hâlâ gergindi. Bu durum ikimizi de çok iyi tanıyan babamın gözünden kaçmadığında sordu.

"Siz,iyi misiniz çocuklar, gergin gibisiniz?" Durumu kurtarmaya çalışıp babamı herhangi bir problemin olmadığı konusunda emin kılacakken Defne konuşmaya atladı.

"Aras bu aralar çok garip davranıyor, sürekli olarak bir tartışma halindeyiz." Tek kaşımı kaldırmış 'ne yapıyorsun ' dercesine bakarken babam doğru olup olmadığını tasnif etmem için seslendi.

"Aras ?!" Bakışkarımı defne den babama yönelttiğim de açıkladım. "Bu aralar işler çok yoğun. Şirkete vakit ayırmam gerekiyor." dediğimde Defne ani bir tepkiyle çıkıştı.

"Vakit ayırdığın şey asistanın Aras . Beni de kendini de kandırıyorsun." Ben cevap vermeden annem masanın diğer ucundan cırlayıvermişti. "Başka biri mi var Aras ?" Bir anda yemeğin tüm seyri değiştiğinde Defne çoktan göz yaşlarını serbes bırakmış son günlerdeki davranışlarımın tamamen Arya'ya odaklı olduğu kanısına varmıştım.

Babam bir yandan "yazıklar olsun" diye çıkışırken annem de "senden hiç beklemezdim" diye ona destek veriyordu.

Kendimi daha fazla tutamadığımda masaya yumruğumu vurup ayaklandım. " Yeter!" Kimsenin beklemediği ve hazır olmadığı bir tavır sergilemiş herkesin afallamasına neden olmuştum.

"Kendin dışında sakın bir suçlu arama baba." Davranışlarım saygı çerçevesinin tam olarak dışında olmasına karşın babama ilk defa bu kadar fevriydim.

" Ne demek isti-"Konuşmasına izin vermeyip konuşmama devam ettim.

"İlk önce yatimhaneden sahiplendiğin çocukla bizi kardeş gibi büyütüp yaşımız ilerlediğinde onunla evlenmem için beni karşında tamamen pasif bıraktın. Bu evliliğin tek sebebi sana olan saygım ve hürmetimdir. Ancak daha fazla devam etmek istemiyorum. " Diyerek tekrar sakinleştiğimde alaycı tavrımın getirdiği bir şekilde konuştum.

"Afiyet olsun."
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Dışarı çıkıp temiz havayı içime çektiğimde aylardır içimde saklayıp kendi kendimi yediğim konuşmaları dışarı vurmanın rahatlığını yaşıyordum.

Ve aynı zamanda anne babama karşı gelmemin sebebi ilk defa bir kadındı. İçimde tarifinin olmadığı duyguları tek bir kişi için besliyordum.

"Arya" kendi kendime fısıldadığımda tek istediğim şey onun varlığını hissetmekti.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Arya'nın ağzından;

"Bu saçmalık Arya! Bunu nasıl sindirebiliyorsun?" Aras' olan hislerimi paylaşacak birine ihtiyaç duyduğumda bu kişi Serra olmuştu fakat bana destek yerine köstek oluyor kötü hissetmeme neden oluyordu.

"Patronun olması bir yana o evli bir adam!" Karşısında aciz hissettiğimde duvarla bütünleştirdiğim bakışlarımla birlikte tek bir kelime dahi edemiyordum. Haklıydı..

Ayaklanıp gitmek istediğimde beni durdu.

"Seni üzmek istemedim." Kollarını boynuma dolayıp bana sarıldığında kendimi geri çektim.

"Yalnız kalmak istiyorum." Tamamen hissizleşmiş gibiydim. Her an akmak için tetikte olan göz yaşlarımı serbest bırakmamakta ise çok kararlıydım.

"Hani imkansız aşklar vardır ya Arya." Gitmek üzere arkamı dönmüşken tekrar konuştu.

"Seninkine 'imkansız' demek bile az kalıyor." Gitmeden önce onun duyabileceği bir şekilde fısıldadım.