5.Bölüm

18.9K 235 1
                                    

Göz kapaklarım açılmakta zorlanırken dudaklarım iyice kurumuştu. Başımda ki keskin ağrıyla birlikte kendime geldiğimde koluma takılı bir serum ve yatağımın baş ucundaki koltukta uyuyan Aras ile baş başaydım. Komidinin üzerinde ki sürahiye ulaşmak için çabalarken Aras ın mayhoş sesi odayı doldurdu.

"Nasıl hissediyorsun?" Elime almış olduğum bardağı benden alıp içini su ile doldurduğunda içmem için bana uzattı.

Sudan bir yudum alıp konuştum. "Başım ağrıyor." Kaşlarımı çatarak şakaklarımı ovdum. "Telefonun bir çok kez çaldı. Bir bak istersen. " Telefona uzanmak için hamle yaptığımda düşmenin etkisiyle tüm vücudum ağrıyordu.

Gelen çağrılara baktığımda kız kardeşim hem aramış hemde bir sürü mesaj bırakarak tedirginliğini belli etmişti. Şimdi onu arayıp hastane de olduğumu söylersem haliyle buraya gelmek için diretecekti.

"Kız kardeşimin endişelenmesini istemiyorum, bu yüzden ona mesaiye kaldığımı söyliyeceğim." Gözünde yalancı durumuna düşmemek için ilk önce Aras'aaçıklama yapmış ardından Sera'nın numarasını tuşlamıştım.

İlk çalışta sesindeki telaş ve kızgınlıkla beni yanıtladığında gözlerimi devirerek sonu olmayan sorularını dinliyordum.

"Eğer cevap verme fırsatı verirsen Serra,açıklayacağım."Sonunda onu susturabildiğimde derin bir nefes vererek konuştum. Tanrı aşkına yalan söylemeyi sevmiyorum.!

"Yarına yetiştirmem gereken işler var, sanırım bu gece dönemeyeceğim. Benim için endişelenmene gerek yok. " Sesi biraz olsun rahatladığını belli ediyordu. Sonrasında ise birbirimize iyi geceler dileyerek aramayı sonlandırmıştık.

"Sizi daha fazla alı koymak istemiyorum Aras Bey, lütfen daha fazla beklemeyin. Her şey için teşekkür ederim." diyerek gülümsediğimde koltukta aşağı doğru kendini kaydırarak gevşedi. " Ben iyiyim Arya. Seni bu şekilde bırakacağımı sanıyorsan, saçmalıyorsun. " Mahçup olmuşçasına itiraz edecekken beni susturmuş uyumam gerektiğini söyleyerek kendiside oturduğu koltukta yatma pozisyonuna geçerek gözlerini kapatmıştı. Onunla aynı odada uyumak bile benim için bir nimetti. Nefes alış verişleri odadaki tek hareketlenme olduğunda hayatımın en huzurlu uykusu için gözlerimi yummuştum.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

"Çıkış işlemlerini hallettim Arya. Sen hazır mısın?" Bana fırsat vermeden çantamı alıp kalkmam için hafiften koluma girerek destek sağlamıştı. Ayaklandığımda sağ ayağımın üzerine pek fazla basamıyordum. 13 santim topukla yerle bir olursam tabiki bileğim incilir de kırılır da diye içimden geçirdiğimde hafif aksama ile birlikte yürümeye devam ettim.

Her ikimiz de arabada ki yerlerimizi aldığımızda konuştum.

"Yüzünüze pansuman yaptırdınız değil mi Aras Bey ? Yaptırmadıysanız enfeksiyona neden olabilir." Bayılmama sebep olan yaralara göz kestirdiğimde etrafındaki kanlar çoktan temlizlenmişti. "Bu resmilikte konuşmaya devam ettiğin sürece yanıtsız kalacaksın Arya. " İçten bir şekilde konuşmuştu.

"Ama siz-" Konuşmamı keserek kendi devam etti. "Senin patronun olduğumu hatırlatmana gerek yok arya . Şuan şirket yada işle ilgili bir mevzu bizi ırgılamadığı için bana Aras diye hitap etmeni istiyorum." dediğinde gülümsedim. Bu kadar samimi olması beni daha çok kendisine bağlıyordu.

"Pekala,Aras." Duraksayarak konuştuğumda memnun olmuşçasına gülümsedi.

Eve vardığımızda benimle birlikte gelmek istemiş fakat iyi olduğum konusunda diretince binaya giriş yapana dek beklemiş sonrasında gitmişti. Asönsörde dairemizin olduğu kata çıkarken içimde tarifsiz bir huzurun akabinde gelen sevinç bir an olsun beni bırakmıyordu.

Anahtarımı çevirip kapıyı açtığımda içeri girdim.

"Serra..." Seslendiğimde bana geri dönen kimse olmamış evde tek olduğum kanısına varmıştım.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Bornozumu vücuduma sarıp küçük el havlusuyla saçlarımı kurularken odama geçtim. Odaya giriş yapmamla telefonumun çalması bir olmuştu.

Arayan kişi beni oldukça memnun ettiğinde aynı zamanda meraklandırmıştı.

"Efendim..." Sesimin titrediğini anlamaması için dua ediyordum..

"Söylemeyi unutmuşum arya . Yarın şirkete gelme. Dinlen. " Beni düşünüyor olması harikaydı.

" Yarın oldukça yoğun bir
gün aras bey." İtiraz ettiğimde cevabımı almam uzun sürmemişti.

"Bir günlüğüne sensiz idare edebilirim. Meraklanma." Bugün bir kez daha ona teşekkür ettiğimde telofonu kapatarak üzerimi giymeye başladım.Günün geri kalanında ise pijamalarımı giyecek patlattığım mısırı yerken "Titanic" filmini 3. Kez izleyerek geçirecektim.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

"Siz bugün için gelmememi söylediniz ancak kendimi iyi hissedince evde duramadım. "

Toplantı için hazırlanmaya devam ederken gülümsedi.

"Tahmin etmeliydim." Sunum için hazırlamış olduğu dosyalarıda eline aldığında sordum.

"Benim de gelmeme gerek var mı?" Hâlâ odasındayken sorduğum soru karşılığını almakta gecikmemişti.

'Hayır. Seni fazla yormayalım matmazel." dedikten sonra etkili bir şekilde göz kırpmış anında tepeden tırnağa kızarmamı sağlayarak odadan çıkmıştı.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Aras'ın ağzından;

"Efendim baba." Gelen aramayı yanıtladığımda babamla uzun süredir görüşmüyorduk. Defne ile birlikte bu akşam için bizi yemeğe beklediklerini ve itiraz istemediğini söylemişti. Onu kırmak istemediğim için kabul etmiş babamla olan konuşmayı sonlandırdıktan sonra haber vermek için Defne'yi aramıştım.

Babam Defne'yi benim başıma saran en önemli unsurdu. Defne yetimdi ve 14 yaşına kadar bir yetimhanede hayatını sürdürdükten sonra babama rastlamış tamamen onun himayesi altına girmişti. Fakat annemin gönülsüzlüğüne karşın hiç bir zaman bizim yanımızda kalmamış babam onu babaannemim yanına yerleştirmişti.

Günün birinde babamın belkide hayatımı nahvedecek kararı ile karşı karşıya kalmıştım.

"Benden sonra Defne'ye sahip çıkabilecek tek kişi sensin. Onunla evlenmeni istiyorum." Dediğinde beni karşısında tamamen pasif bırakmıştı,kanser hastası babamın bu isteğini geri çeviremeyip hayatımı Defne'nin hayatı ile birleştirmiştim... İlk zamanlar Defne gibi birini bulamam diyerek onu sevmeye çalışsamda son zamanlar da tamamen ondan kopmuştum. Hiç bir zaman aşık olamamam bir yana son zamanlarda düşündüğüm tek şey Arya olmuştu.

Evli bir adama yakışmayacak en önemlisi ise iş hayatımı etkileyecek olması yani dışarıdan "asistanla flört eden patron'' imajı çizmek istemiyordum.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

METRES Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin