(Mart-2014)
Önce karanlıktı gökyüzü,
2 Mart’ın ilk dakikaları.
Sabahı kucakladı karanlık bulutlar,
Güneş, biraz gülüyor evlerin çatılarından.
Kuşlar tellerde melodiler kuruyor,
Arabalar geçmez bu kalabalık sokakta.
Bir müjde bekliyor,
Yeryüzü, fani dünya.
Mutluluktan mı doluyor gözlerim sanki,
Rüzgar, sert değil oysa bu sabah.
Bir aşığın yalnızlığını ifade ediyor,
2 Mart sabahı…
Ruhumda çırpınan ifadeler,
Yalnızca kağıtta son buluyor.
Ondan ötesi, yasak!
Görenler beni mutlu zanneder.
Oysa bir baksalar,
Gökyüzüne balonunu kaçıran çocuklar gibiyim.
Sana dünyamda ulaşamıyorum.
Dönüyorum gülüşlerine…
Bana imtihan olan varlığından, Allah’a şükrediyorum.
