WHEN LOVE FINDS YOU (ON GOING)

CHAPTER ELEVEN

Chapter " 10 "

Lucas " P.O.V "

Nag alala pa rin ako, hindi ako makapali kahit nasa sofa nakaupo at nakaharap sa pintuan. Naghihitay sa pagpasok ni Henley kung kailan darating, wala akong gana kumain kanina pa?

Alas nwebe na ng gabi ito pa rin ako naghihintay sa wala, tinawagan ko si Mandy kung tumawag ba? si Henley sa kaniya pero wala daw kahit isa lang tawag wala siyang natanggap.

Nakatulog na lang si Mom sa kuwarto sa kahihintay. Si dad naman parating na dito galing sa kompanya na traffic lang siguro sa EDSA. Tinawagan ko ang ilan sa mga tauhan ni dad kung may balita na ba? tungkol sa kapatid ko pero wala pa rin.

Matalino talaga ang kapatid ko! hindi lang sa dramahan magaling magplano, yung hindi muna mahahanap kung saan siya ngayon.

Ilang oras na lang alas dyes na, wala pa rin, palakad-lakad ako na para ng balngiw sa kahihintay.

Nagulat ako ng may biglang may nagbukas ng pinto, kaya napalingon ako ng deritso kung sino ang pumasok akala ko si Dad hindi pala?

" Henley! " Sabi ko sabay takbo patungo sa kaniya para mayakap ang kapatid ko, kasama niya si Manong pedro, hindi ko alam kung bakit? nagkasama silang dalawa malalaman ko rin 'yan mamaya.

Akala ko kasi si Manong pedro ay nagpahinga na, sa kanyang condo pero 'yun pala ay...

Niyakap ko ang kapatid ko at hinalikan sa noo. Hindi ko akalain nakauwi na si Henley simula noong tumakas siya sa hospital.

S'yempre bilang isang kuya, I check sa mga braso niya at kamay baka kasi may sugat hanggang paa.

Nakadaster ito at naka-tsinelas, klaseng damit ng mga pasyente sa hospital. Naawa ako sa kapatid ko siguro wala pa itong kain.

Inutusan ko si Manang rose na gisingin si Mom sa kuwarto para malaman na, nakauwi na si Henley sa mansyon at inutusan ko na rin ang ilang katulong sa mansyon na magluto ng pagkain para kay Henley.

" Kuya! tama na, nakakainis ka? wala naman akong sugat eh. " galit nitong sabi habang I check, kung may sugat talaga.

" Shuttt uppppp! Pasalamat ka nga? may klaseng kuya ka? na katulad ko! kahit... " sabi ko sabay biro sa kaniya habang kulang malang umaapoy na ang mukha nito.

" Tsk! Nakakainis. " sabi nito

ilang menuto pa, tumawa ito at yumakap sa akin ulit. Pagkatapos inaya ko siyang umupo sa sofa para pag- usapan naming dalawa kung anong nangyari at ano ang dahilan kung bakit tumakas siya sa hospital.

" Anong nangyari at bakit? mo 'yun ginawa. '' tanong ko sa kaniya habang nasa likod niya si manong pedro na nakatayo.

" Kuya! ito kasi ang nangyari, tumakas ako dahil gusto kulang mapag-isa habang namamasyal pagkatapos 'non tinawagan ko si manong pedro para makauwi sa mansyon hehe. " sabi nito sabay tingin kay manong pedro.

" Yun! lang ang dahilan? alam mo ba? nag-alala kami sa'yo simula noong tumakas ka? tapos namasyal ka? lang pala. " seryoso kung sabi sa kapatid ko

Natigil ang usapan namin ng biglang dumating si Mom galing sa kuwarto, niya sa itaas.

" Henley! " sigaw ni Mom

Napatakbo si mom dahil gusto niya mayakap si Henley. Umiyak ito dahil sa saya, hindi kasi makapaniwala na nakauwi na si Henley na walang sugat at masamang nangyari.

Minsan sa buhay may mga Step mother talaga na ubod ng sama sa mga taong hindi niya kadugong anak? pero hindi sa lahat.

Napatayo ako ng deritso ng biglang dumating si Dad napatakbo din siya para mayakap si Henley habang yakap ito ng Mom.

Kaya nainggit din ako sa kanilang tatlong nagyayakapan kaya sumali nalang ako wahahhh.

Family hug.

Kade " P.O.V "

Pumasok ako sa bahay, kakauwi ko lang galing sa trabaho. Nilagay ko muna ang bag ko sa upuan na gawa ng kahoy, uniform lang, tubig at snack lang ang laman ng bag ko isali nalang yung wallet ko at extra na T-shirt.

Pumunta ako sa kusina para uminom ng tubig at napaisip, hindi ko nakita si lola agad akong pumunta sa kuwarto niya para naman makita ko siya at mayakap. Ang tahimik kasi ng bahay namin, parang walang taong tumira.

" Lola! nandito na po! ako. "

Habang papasok na ako sa kuwarto, nagulat ako sa nakita ko.

Si lola nakahandusay sa sahig, sinubugan kung gisingin pero hindi ito gumagalaw baka kasi nakatulog lang pero hindi pala.

Agad akong lumabas para kunin sa bag ang cellphone, para tawagan si Clara.

Binuhat ko si lola, pagkatapos lumabas para makahanap ng tricycle habang binuhat ko siya hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, kapag mawawala sa piling ko ang lola ko.

Sakto at parating na si Clara sakay ng tricycle. Agad akong sumakay para dalhin si lola sa hospital.

Nagpautos ako ni Clara na tawagin si kuya william, ang tricycle driver, na kabitbahay 'din namin dito.

Hindi ko alam kung saan ako hahanap ng pera panggastos, pero nag-agaw buhay ang lola ko ngayon. Mamaya nalang ako iisip ng paraan, para makahanap ng pera sa hospital.

Sinabihan ko si manong william na bilisan ang pagtakbo ng tricycle para naman, makapunta kami ng mabilis sa hospital.

Habang si Clara naman ay nag-alala sa kalagayan ni lola Susan, hindi ko alam kung bakit nakahandusay si lola sa sahig ng kuwarto niya.

Masakit kasi siya lang yung taong pagkunan mo ng lakas araw-araw tapos maging ganyan lang ang lahat.

sana panaginip nalang para naman, madali lang kalimutan ang lahat.

Ayaw ko dumating sa punto na maging tulala nalang at sinisisi ang sarili ko, ang pagkamatay ni lola.

Dahil pabaya akong apo! nangako ako sa lola ko na bago 'yun gusto niyang makita ang magiging future wife ko.

Pero mahirap yata 'yun mangyari nag-agaw buhay siya ngayon at kailangan ko humanap ng paraan para pang gastos sa hospital.

Nakarating na kami sa hospital at agad naman kaming tinulungan doon habang maghintay ng resulta kung ano at bakit? siya nahimatay.

Umupo ako sa upuan at umiiyak habang katabi ko si Clara na nag-alala rin kay lola.

" Kade! makinig ka? sa akin maging ok din ang lahat magtiwala lang tayo, palakasin mo ang loob mo! "sabi nito habang paiyak na rin.

" Saan ako? hahanap ng pera! " tanong ko kay Clara habang umiyak.

" Makakahanap din ta'yo ng pera panggastos, tiwala lang hu? magiging ok! din si lola susan. " sabi ni Clara habang pinalakas niya ang loob ko para lumaban.

Simula noong namatay ang mga magulang ko, si Lola ang nagtaguyod sa akin imbes na mag-isa.