He Who Heave Me Into The Dark (Novelette) - (COMPLETED)

Chapter Two

Hindi pa nga naproseso ng utak ko ang sinabi niya nabigla na naman ulit ako sa biglaang napasok ako sa loob ng mansyon. Pinanliitan ko siya ng tingin, Somethings really different in him.

I manage to hold my weight when I felt dizziness again. I can't the hide the amusement in my face when I saw the interior designs.

"Is she the one?" I immediately held my chest when a teenage boy suddenly appeared in front of me. Why was this day full of surprises? Kung may sakit lang talaga ako sa puso, Naku!

Agad kong nailayo ang mukha ko sa kanya ng inilapit niya sa akin ang mukha niya ng may ngisi na para bang ngayon lang nakakita ng kagaya ko.

I felt a hand on my waist when I almost lost my balanced because of this young man in front of me.

"Go back to your room, Daza," I gulped when I heard his dark and prim voice. Though that was so good in my ear I still startled. He covered Daza's vision with his long hands.

Bigla na lamang nanghina ang katawan ko ng masaksihan ang biglaang pagkawala niya sa harapan ko. Nagising ako sa malambot na kama. I felt so alive the time I open my eyes. I was amazed again when I roamed my sight around.

"Are you done? You satisfied now?" I take a deep and long breathe.

Could them make a sound para naman maalarma ako at mabawasan ang pagkabigla? Para naman akong uminom ng kape limang beses sa isang araw!

I lowered my body as I turned to him. Napansin ko kasi kanina noong napasok ako rito, everyone bowed their heads and treated him like a king that only means he had higher position in this mansion. And who am I for not doing so? I'm just an ordinary.

"Now I know why Alpha chooses you," halos mapatalon ulit ako sa gulat ng pagtayo ko ng maayos ay bumalagta sa harapan ko ang kaninang lalakeng dahilan ng pagkahimatay ko, na sa tingin ko ay kapatid ng lalakeng nagdala sa akin dito. He was grinning like he was an hour ago.

He waved off his hands lively.

"Hi, Daniel Zari Camram!" he extended his arms to me. I was about to accept it too but his brother blocked him from my sight. His well-built back was the one I've seen.

"It was nice meeting you. I'm just wondering," he held his chin na para bang may malalim na iniisip. "Are we related? I'm Gaian Camram too." he articulated in a rasping tone.

I scratched my nape lamely. But I love his name.

"Labas," he said firmly.

Daza waved his hands on me before he turned his back. When the door was halfway open he turned again. His eyes was a mixture of simplicity and complemention.

"Ang ganda mo po!" That made me blushed.

I heared Gaian tsk-ed.

Napatuwid ako ng tayo ng harapin niya ako. The veins on his neck were showing, namumula rin ang mga mata niya habang ang kanan niyang kamay ay nakasilid sa pantalon niya. Bigla na lamang nag-iba ang temperatura sa paligid naming dalawa sa hindi ko mapaliwanag na kadahilanan.
Nawala na lamang iyon ng tumikhim siya.

"Napag-isipan mo na ba?" he asked in a hoarse voice. Ang magpakasal ba? Hindi pa nga ako handa. Ayoko ko pa. "Forget it. Hintayin na lamang kita sa labas,"

Napaupo ako sa kama ng may maraming iniisip. Kumusta na kaya sila? Galit ba sila sa akin?
The door shrinks ng pumasok ang isang ginang.

"Iha, ito pala ang iyong isusuot pasensya na kung ngayon ko lang ito nahatid," maingat niyang inilatag sa mesa ang damit.

"Ayos lang po iyon," ngumiti ako.

Hindi rin siya nagtagal sa silid dahil umalis rin siya pagkatapos niya iyong ibigay sa akin. Tumahimik ulit ang paligid.

Ito ang usong damit ngayon. Ternong long torso at blouse. Napangiti ako. Hindi ko lubos maisip na mahahawakan at maisusuot ko ito.

Gaya ng kanyang pangako hinintay nga niya ako sa labas. Iniwas niya ang kanyang tingin sa akin ng magtama ang aming mga mata.

Lubos ang pagkamangha ko ng paglabas namin sa isang pintuan panibagong mga kabahayan na gawa sa nipa ang aking nasaksihan.

Mula rito sa aking kinatatayuan, tanaw ko ang mga batang naglalaro ng baril-barilan. I smiled at them. Hindi ko alam kung saan kami tutungo, tahimik lamang naming tinatahak ang mabatong kalsada.

Agad akong naalerto ng nadapa ang isang batang babae sa harapan ko. Sa tingin ko ay kasama sa naglalaro ng baril-barilan.

"May galos ka," nag-aalala kong saad ngunit sinuklian niya lamang ako ng ngiti. Pinagpagan niya ang kanyang tuhod at tumayo.

"Wala po ito," hindi bahid sa kanyang mga mata ang sakit bagkus naalerto siya ng matanaw ang sa tingin ko'y kalaro niya na paparating.

Nakangiti kong sinundan ng tingin ang bata habang kumaripas ng takbo.

Napakapit ako sa kanyang damit ng higitin niya ako sa aking beywang. He wasn't looking at me when I looked up at him. Ngayon ko lang napansin ang matangis niyang ilong at ang mapupula niyang labi. I looked away when he released me.

Kamuntik-muntikan pala akong masagasaan ng kalesa.

"Maraming salamat," namumula kong tugon. Pinagpalit niya ang aming posisyon. Siya na ngayon ang nasa gilid ng kalsada. Nakakabingi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

"Nandito na tayo," pagpuputol niya. May malaking karatolang nakapuslit sa harapan ng bakod.

"Hacienda Camram?" I pointed. "Sa inyo ito?"

Tumango siya. Sa bawat gilid ng hacienda mga nagtataasang yero ang ginamit bilang bakod nito samantalang sa pinakadulong bahagi naman tanging mga puno lamang ang nagsisilbi. Sa unang sulok pa lamang mga iba't ibang uri na ng kabayo ang natunghayan ko.

"Ang dami naman nila!" mangha kong tugon. Kahit pa man gusto kong mahaplos ang balat nila nagpasya parin akong hindi lumapit. "Nagamit mo na sila lahat?"

"Oo," iniwas niya ulit ang atensyon niya sa akin ng tumingin ako sa gawi niya. Hindi ko maiwasang mamangha ng walang kahirap-hirap siyang nakikipagtitigan sa sinag ng araw.

"Ang galing!" I murmured in silence.

We just stayed in there for probably half of an hour. Bigla naman ulit siyang nagyaya na umuwi, nasa kalahati pa nga lamang kami ng hacienda.

My curiosity eyes seems want to be left. Gusto pa nitong malaman ang nasa hulihang parte ng hacienda.

May itinatago ba sila doon? May kakaiba ba sa parteng iyon? Napatuwid ako ng lakad ng pinagdikit niya ang balat namin sa braso, wala na siyang itinirang metro sa pagitan naming dalawa.

"May nakatingin sa atin," sagot niya sa mga tanong na bumabagabag sa aking isipan.