Yokluğunda kafam yine hafif dumanlı
Radyoda Ahmet Kaya çalıyor açmışım son ses
Soruyor sanki benim adıma
Nereden bileceksiniz? Diye
Dolduruyorum tüm keşkeler için bir kadeh daha
Karşımda asılı eskimiş bir fotoğraf
Anılarımda rakıyı bir türlü içemeyişin
Ama yiğitliğe de bok sürdürmeyişin
Şaire hak vermemek elde değil böyle anlarda
"Ansızın aklıma gelişlerini sevdiğim, nasılda darmaduman ediyorsun ortalığı"
Nasılda tozu dumana katıyorsun her gelişinde
Benliğimi kaybediyorum, meçhullere karışıyorum bu ziyaretlerde
Rakı masasına katık ediyorum hayalini
Bense meze olup her lokmada tüketiyorum kendimi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMRİN OLUR
PoetryBeni uçurumdan aşağı itmiş olsan dahi, gözlerimle aşık ve aptal tebessümümle tek düşündüğüm şey, sırtıma değen ellerin olurdu sevgilim...