Boş boş yazma keyf
You're trying not to get hurt..
Nicole şarkıyı söylemeye devam ederken birisi -ki tahmin etmesi hiç zor olmayan birisi-omzumu itti kulaklığı çıkarıp dünya'ya bakmak için kafamı kaldırdığımda sınıfın nerdeyse bomboş olduğunu gördüm.Şu mavililerin sözde havalı çıkışından sonra herkes hazırlanmaya başlamıştı bende kulaklığımı takıp kafamı sıraya koymuştum çünkü yapacak işimiz yoktu ve deli gibi uykum vardı.dünyaya döndüğümde bana bön bön bakıyordu cidden sorunu neydi ben umursamaz bir şekilde ''ne var'' der demez '' bu dünyada sen ve sümüklü böcekler uyuşukluk konusunda iyi yarışıyorsunuz'' diyerek lafı ağzıma yapıştırdı.Dünya kardeşimdi,yani herşeyimdi arkadaş dost herşeydi,hatta herkesin hayatında bulunması gereken o mal-mükemmel insanlardandı şimdi size oturup güzelliğini anlatamıyacağım kadarda güzeldi,sadece çok anı yaşama duygusuna sahipti bazen piskolojisinin bozuk olduğu düşünüyorum,küçüklükten beri arkadaştık ve koşulsuz güvenenileceğim iki insandan biriydi.Cevabındaki atarı takmayarak ''ne istiyorsun '' dedim.''çıkıp gezsekmi buraları'' dedi ,''işin gücün yokmu senin dedim'' yine bön bön bakınca kalktım yerimden.birlikte arabama atlayıp okuldan çıktık.''evet nereye kaptan '' dedim ''bilmiyorum'' deyince bu sefer ben ona bön bön baktım en sonunda herzamanki gibi koca istanbulda gezicek,açıkhavada yer olmadığı için bir avm'ye girdik biraz kıyafet baktık yemek yedik derken akşam olmuştu çoktan ben abimin neden aramadığını merak ederken telefonum çaldı '' alo '' ,''nerdesin sen'' dedi abim hafif yüksek sesle ''alışveriş merkezinden şimdi çıktık dünyayla'',''Ben sana gerekmedikçe dışarı bile çıkma diyorum sen avm avm geziyormusun? Çabuk eve gel!'' cidden çok sıkılmıştım bu işlerden derin bir nefes verip otoparkdaki arabaya yürüdük dünya ne olduğunu farkettiği için sustu.İşte güzel bir günün sonu derken içine sıçılmış hayatım!
