Simula

1K 31 2
                                    

Naghahalong emosyon ang hindi ko maipaliwanag ngayon, bawat paglagay ng mga importaneng bagay ay mariin kong hinahawakan.  Napapikit na lang ako dahil sa panginginig ng kamay ko.

"You sure?"

"Sure? About what?"  I asked from the person behind me while I was busy packing clothes.

"About your decision, to go back in the philippines and t—"

"Yes," I did not finish what she was saying because I had really decided.

Hindi na kaya ng konsensya ko, ako lang rin ang nagpapahirap sa kalagayan at sitwasyon ko kaya hindi pwedeng takbuhan ko na lang lahat. Pipilitin kong maging matapang, pipilitin kong ayusin ang lahat kahit na mayroon ng lamat.

Matapos kong asikasuhin ang maleta ay binitbit ko na ito papunta sa sala para ma-asikaso ang isa pang mahalaga.

Tinitigan ko ang mga ito na pirming nakaupo sa sofa. Ang isa ay nakangiting tumingin sa akin na binubuksan at isinasara ang maliliit nitong kamay, habang ang isa naman ay seryosong nakatitig sa'kin, hindi ko tuloy maiwasang mapangiti sa kanila.

Bahagya akong yumuko sa kanila para maasikaso ko ang mga ito.

"Twins, listen carefully, we will go back in the philippines okay? So you two, please behave. Understand?"

"Uwi tayo po mansyon na?"  My daughter said softly that her little hands were still holding my cheek as she snorted and raised two eyebrows waiting for my answer.

"Yes Inah, We can't no longer stay here so we need to go back in... in mansion."pag-uulit ko na mas lalong ikinakawak ng ngiti niya.

I showed them a forced smile and tried to cover up the fear and nervousness I was feeling. I don't know but this is the best thing I can do for myself and for my children.

I smiled at them again and decided to stand up.

"Nailagay  na nila Lana sa kotse ang mga maleta. Are you ready Veron?" Ani nito sa likuranang bahagi ko.

No. I'm still... not yet ready for this, still not.

Binalingan ko ito saka tumango bilang pagsang-ayon. Muli akong tumingin sa dalawang batang nasa harapan ko na apat na taon na ang edad at nakangiting hinawakan ang dalawa nilang maliliit na kamay.

"Van and Inah... We have to go."

This time, gusto kong panindigan ang mga bagay na pinagsisihan ko noon. Wala akong ibang hinangad kun'di ang maging masaya at palayain ang ama ng mga anak ko.

A Hidden Love | CompletedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon