REYMİR Hayali Senaryo 🦋

2. Bölüm:OTEL ODASI

El ele  girerler oteldeki odalarına. Reyyan Miran' a dönüp  

R: Bekle sen burada. Ben banyoyu hazırlayıp geleyim. Sonra da yarana pansuman yaparız, der . Miran karısının onu düşünmesi karşısında içindeki mutluluğu dışarı vurarak sarılır karısına. Yüzünde oluşan gülümsemeyle ;

M: İyi ki varsın , deyip öper Reyyan'ı yanağından .Sarılmanın ardından Reyyan koşar adım banyoya gider ve banyoyu hazırlamaya koyulur. Bu sırada odada kalan Miransa sandalyeye oturup dinlenir .

Bir süre sonra Miran gömleğini çıkarmak için hareket eder ancak hareket etmesiyle ağzından çıkan inlemeye engel  olamaz. Miranın sesini duyan Reyyan hızlı adımlarla çabucak varır Miranın yanına.

R: Miran! N'oldu iyi misin ? diye sorup telaşlı gözlerle kocasına bakıyor.

M:Gömleği çıkarmaya çalışırken ani hareket ettim herhalde. Ondan oldu.

R: Off Miran ! Niye beklemiyorsun sanki beni ?! Beklesene ne acelen var !

M: Tamam karıcım . Senin çıkarmak istediğini bilmiyordum gömleğimi der ve çapkın bir gülüş atar karısına.

Bu cevap üzerine Reyyan da dayanamaz ve güler. Bir yandan gömleğini çıkarır yavaşça. Bir yandan da cevap yetiştirir kocasına;

R: Evet Miran Bey . Ben çıkarmak istiyorum . Kocamın yaralarını sarmak istiyorum . Onun için çabalamak istiyorum , der ve çıkardığı gömleği odanın bir köşesindeki çöp kovasına atar. Gömleğin giyilecek bir yanı kalmamıştır zira.

Miran Reyyan'ın verdiği cevap karşısında şaşırır. Utanıp gideceğini düşünmüştü Reyyan'ın .Ancak şaşırtmıştı karısı onu . 

M:Valla bana uyar Reyyan Hanım der ve yerleştirir yüzüne tekrar gülümsemesini. Bu sırada Reyyan Miranın yanına gelir ;

R:Hadi kalk bakalım. Banyo hazır .

Birlikte banyoya geçerler. Miran pantolonunu da çıkarır ve girer küvetin içerisine. Reyyan yavaştan utanmaya başlamıştı ancak yapacak bir şey yoktu. Yaralıydı ve utangaçlık yapmanın sırası değildi. Yarasına dikkat ederek yıkamaya başlar sevdiği adamın saçlarını . Miran da o sırada hayran hayran izler kadınını. Dalar derin düşüncelere. Nereden nereye der kendi kendine. Ne zor şeyler atlatmışlardı. Reyyan'a kendini affettirmeye çalışması , Reyyansız geçen zor günler, ona olan özlemi , ayrı kaldıkları zamanda yaşadığı acı ve pişmanlıklar...Hepsi bir film şeridi gibi geçmişti gözünün önünden . Şimdiyse yanı başındaydı Reyyan'ı. Aklı almıyordu Miranın . O gün o kulübede nasıl bırakıp gitmişti bu kadar severken...Dolan gözleriyle tuttu çekti Reyyan'ı kendine sımsıkı sardı. İçine çekti büyüleyici kokusunu.

Reyyan beklemediği bu hamle karşısında istemsizce çığlık atmıştı korktuğu için. 

R:Miraaaann! Ödüm koptu. Ayrıca dikkat etsene sen ! Yaran acıyacak .der ve öper sevdiğinin ıslak saçlarından.

M:Ne yapayım , dayanamadım ; duramadım sana sarılmadan .

R: İyi madem . Bu seferlik bir şey demiyorum . Ama artık dikkatli ol .Yanmasın canın .Hadi kalk ben de havlunu getireyim . 

...............................................................................................................................................................

Reyyan Miranın yarasına pansuman yapıyordu. Mirana baktı .Yummuştu gözlerini sıkıca , canının yandığı her halinden belliydi.

R:Az daha dayan bitecek şimdi  der .Yüzünde sanki kendi canı acıyormuş gibi bir ifade vardı. Miran fark eder bunu. 

M:Dayan Reyyan dayan geçecek.

R:Ne diyorsun Miran anlamadım der yaptığı işe ara vererek.

M: (gülerek) yüzündeki ifadeyi diyorum Reyyan. Gören de seni yaralı sanacak. He sakın yanlış anlama , beni bu kadar içselleştirmen hoşuma gitmiyor desem yalan olur der karısının yüzüne yüzünü yaklaştırarak. Yüzündeki hınzır gülümsemeyi unutmamak gerek...

Bunları duyan Reyyan gülümsemesini gizlemeye çalışarak ;

R:Gül sen gül. Üzülüyorum seni böyle görünce ne yapayım! Canının yanması canımı yakıyor . der ve kocasının dudaklarına masumane bir öpücük kondurur.

R: Haydi yatalım artık. Dinlenmen lazım bizim için. Ee yarın da hiç kolay bir gün olacak gibi durmuyor der ve bıkkınca bir nefes verir.

M: Şşşş... Dert etme sen bunları . Biz birlikte her şeyin üstesinden geliriz. Sen yeter ki benim yanımda ol . deyip karısının omzuna elini atarak yatağa doğru geçerler.

Reyyan Miranın yastıklarını düzenler ve kendi de geçer yatar kocasının yanına. Ancak hesap etmediği bir şey vardır . Kocası Reyyan'ın rahat etmesi için hazırladığı yastıkları bir kenara bırakıp karısının göğsüne koyuverir başını. Bu hareket karşısında Reyyan kıkırdar.

R: Kocacığım... ne düşündüm biliyor musun?

M:hııı(der yarı mayışmış sesiyle)

R:Benim küçük bir bebeğe ihtiyacım yok. Eee malum sen varsın . KOCA  BEBEEEEK :))) (Kıkırdar)

Miran da kıkırdar . 

M:Hiiçç bu konuyu unutacağımı sanmayın Reyyan Hanım. Sen benim ne istediğimi biliyorsun. 

R:Aaa ne istiyorsun ki Miran , bilmiyorum. der anlamamazlığa vurarak

M: Hemen gösterebilirim karıcığımmm deyip doğrulmaya yeltenince ;

(gülerek)R:Duuur ,duur!!! Sonra gösterirsin. 

Reyyan'a dönerek;

M:Vallaha mııı diye sorar şaşkın bir ifadeyle 

R:İyi geceler MİRAANN ;)

M:Bu konuyu unutacağımı sanma karıcığıımm. Uzuuun uzun konuşacağız bunu deyip göz kırpar ve kendini karısının huzurlu kolları arasına bırakır.