Kendimi sandalyeme bıraktığımda çevirmem gereken onca metinle göz göze gelmiştim fakat ilgimi çeken farklı bir şey olmuştu. O da kalemliğimin üzerine yapıştırılmış olan sarı postitti. Yerimde merakla diklendim ve postiti yırtmamaya özen göstererek e...
"Duygu! Tamam, yeter! Reyyan bilerek yapmamıştır. Ben bundan eminim. Sakin ol." Saçlarımı savurarak gülümsedim.
"Bilerek yapmamış mıdır? Emin misin? Kendi ağzıyla söyledi. Ben mi yanlış duydum!?" Yıldız burada olsaydı emin değilim.. her neyse.
Çok iyi ya! Kız kendini şizofren sanacak en sonunda.
"Duygu.. sonra konuşalım mı?"
"Pes yani.. pes!" Duygu koltuktaki çantasını alırken bana da ölümcül bakışlarından birini yollamıştı. Kapıyı çarparak çıktığında asıl olayın şimdi başlayacağını biliyordum.
"Bu kadar belli etme." Yanıma gelerek masaya yaslandı ve ellerini ceplerine yerleştirdi.
"Neyi?"
"Kıskandığını." Kıskanmıyorum diye elli saat didişmek istemiyordum.
"Hayret, çok sakinsin."
"Ne olmasını bekliyordun?"
"Bağırıp çağırmanı, sana güvenmediğimi ima etmeni beklerdim."
"Beklediğinle kalacaksın o zaman. Ben sana sadece iş çerçevesi içerisinde kızabilirim." Yarım saattir adamla senli benli konuştuğum tokat gibi yüzüme çarpmıştı.. "Ama evet, böyle bir olayın yaşanması hoş değildi."
Aman, ne olacaksa olsun artık.
Gülümseyerek elimdeki kalemi çevirmeye başladım.
"Kızmadın.. çünkü eskiye nazaran bu seferki hoşuna gitti." Bu kadar açık sözlü olacağımı beklemiyor olacak ki şaşkın ifadesi suratından okunuyordu.
"Öyle mi oldu?" Elini uzatarak saçımı kavradı, ardından birkaç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Öyle oldu." Saçımdaki elini tekrardan cebine koydu. Saçıma dokunmasına kızmayacaktım çünkü fazlasıyla ukala davranıyordum.
