ASEL'İN HİKAYESİNE HOŞ GELDİNİZ.
Merhaba canımın içleri ♡
Sizleri çok seviyorum. Kitaba başlamadan önce açıklamayı okursanız daha iyi anlayacağınızı düşünüyorum.
(Okurken dinleyebilirsiniz.)
O zaman kitapta buluşalım canımın içleri.
...
Her zaman kabul ettim. Bunu bilerek yaşadım. Normal bir hayatım yok. Normal bir hayatım olmayacak. Dünyayı tek başıma değiştiremeyeceğim. Ve pes ediyorum, artık bir şeyler düzelsin diye çabalamıyorum. İnsanların beni görmek istediği şekle bürünüyorum. Annemin... Babamın... Ve diğer tüm insanların. Bugün benim kendimden kaçışımın ilk günü ve ben şimdiden yoruldum.
23/07/2017
Günlüğünü kapatıp içimden geçirdim. Dört sene onca geçen gün. Onca ölen insan... Onca sönen umut...
Ben Asel ve benim yaşadığımı dünya çok boktan. Diğer kızlara göre şanslı doğmuş bir kızım. Babam zengin ve güvenli bir yerde yaşıyorum.
Ben huzurla yaşarken diğer kızlar, kadınlar korkuyla yaşıyor. Her gün belki yüzlerce kadın ölüyor ama umursanmıyor. Artık haber edilmiyor, gizleniyor. Ben eskiden umutları olan bir kızdım. Her şeyi düzeltebileceğime inanan umutlu bir kız.
Ama bende susturuldum, dışlandım. Hatta ayıplandım. Şimdiyse onlara ayak uyduruyorum. Bir şey olmuyormuş gibi davranıyor her şeyden kaçıyorum.
Artık alıştığım için garipsemiyorum. Yada kendimi suçlamıyorum. Kaçmaya da kabullenmeye de mahkumum bunu bilerek yaşıyorum. Gelecekte ne olacak bilmiyorum. Sadece anı yaşıyorum. Bu korkunç ama alıştım. Ben bunu bilerek büyüdüm.
19 sene sürekli bunlar hakkında uyarıldım. Kısıtlandım. 19 sene boyunca aynı şeyler olsa, söylense siz buna alışmaz mıydınız? Artık bende onlar gibiyim. Bir kaç gündür içimde garip bir heyecan var. Mutluyum. Okulun açılmasına çok az kaldı. Bu sene son senem.
Ankara'da özel okulda okuyorum ama diğer züppeler gibi baba parasıyla o okulda okumuyorum. Burslu okuyorum babamın o okula verecek kadar parası var ama ben kendi bileğimin hakkıyla o okulda okuyorum. Beni tanımayan kişiler çok egoist ve soğuk göründüğümü söyler. Egoist ya da soğuk değilim. Arkadaş çevremde gayet eğlenceli ve sıcak kanlıyım.
Sadece nerde nasıl davranmam gerektiğini biliyorum. Bunu babamdan öğrendim ben Demir'in kızıyım ve onun kızı gibi davranmalıyım.
Babam Ankara'nın önemli iş adamlarındandır. Okumuş görmüş bir adam ama onun tek hayatı iş bir ailesi olduğu aklına bile gelmez. Eskiden hayatımız daha kötüydü. Dünyada her şeyin berbat olması yetmiyormuş gibi Babam döverdi,kızardı,bağırırdı en azından görmezden gelmesi dayak yemekten iyidir.
Annemse tam tersi çok disiplinlidir benle sürekli ilgilenir. Hesap sorar. Annem de fazla üstüme gelir. Yani anne baba konusunda biraz talihsizim. Alıştım ya da kabullendim artık kafama takmıyorum. Annem eskiden bir çocuğunun olduğunun farkında bile değildi babam ne derse onu yapardı.
Tedavi gördükten sonra kendine geldi. Hep soğuktur, bir kere bile beni öpmedi mesela. Ne olursa olsun o bir anne ama sevgisini göstermiyor. Buna da alıştım. Onca şeye rağmen gülebilen biriyim. Arkadaşlarımlayken gülerim, eğlenirim. Çok fazla arkadaşı olan biri değilim.
Herkesle az da olsa konuşmam vardır ama kimseye yakın davranmam, her önüne geleni hayatıma almam. Annem arkadaş edinmemi istemez. Yalnızlık iyidir, az insan az acı. Sürekli bunu söyler. Babamdan dolayı bir çok insan beni tanır ve soy ismimden dolayı bana yaklaşır.
Annem sürekli uyarır, ona hak veriyorum. Böyle bir dünyada kız annesi olmak çok zor. Ama dediğim gibi biz şanslı olan tarafız. Daha görmediğimiz, duymadığımız, sağırlaştığımız onlarca hikaye var. Bunların içinde susmak zorunda kalmak çok zor. Hiç bir şey yokmuş gibi davranmak. Kaçmak çok zor!
***
"Ya hadi kızım seç artık birini de gidelim." Diyen Yalına döndüm. “Ne hadi? Ayrıca bana kızım deme!" Deyip seçmeye devam ettim. Yalın'ın bana kızım demesi çok sinirimi bozuyor. "Tamam demem de ya seçmek bu kadar zor olmasa gerek alt tarafı çanta ya." Dedi dudağını büzerek.
"Ay Yalın senle bir daha alışverişe çıkarsam iki olsun. “Yalın kuzenim, İstanbul'da yaşıyor tatil için bize geldi. Bizde kalıyor ama tekrar gidecek ve bu beni çok üzüyor. Evet, evet karar verdim en son baktığım kol çantası güzel. Çantayı elime aldım ve kasaya doğru yürümeye başladım. “Oley be!" Diye bağıran Yalın'a döndüm.
Deli ya bağırmasıyla mağazada ki herkes bize dönünce koluna vurdum. “Dana ne yapıyorsun acıdı." Dedi bağırarak. “Bak hala bağırıyor sussana rezil olduk." Dedim kaşlarımı çatarak. “Tamam abla kızma." Deyip çantayı elimden çekti.
"Bunu mu seçtin. Güzelmiş de bir saattir bunun için mi geziyorsun etrafı?" Dediklerini görmezden geldim. Kasiyere parayı verip mağazadan çıktım. Yalın da arkamdan yürüyordu. “Kız cücük ben bir tuvalete gidip geliyorum. Buradan ayrılma sakın! "Dedi tehdit eder gibi.
“Tamam bak çabuk gel yoksa giderim haberin olsun." Dedim işaret parmağımı sallayarak. Oda onaylayarak tuvalete gitti. Tam 20 dakikadır ortada yok acaba nereye gitti derken kafa mı çevirmemle sarışın uzun bir kızla konuştuğunu gördüm. Hemen yanlarına gittim.
Bir saattir onu bekliyorum ağaç oldum o burada kızla konuşuyor. "Yalın sevgilim neredesin 1 saattir seni bekliyorum." Yanında ki kız bana boş boş bakarken Yalın tam konuşacaktı araya girdim. "Bu kız kim? Beni aldatıyor musun? Yazılar olsun evdeki çocuğa ne hesap vericeksin? Boyundan posundan utan!" Kız da Yalın'da bana şok içinde bakarken Yalın ikinci bir şok yaşadı.
Kız ona öyle bir tokat attı ki mağazadaki herkes bize baktı. Kız uzaklaştıktan sonra Yalın yavaş yavaş konuşmaya başladı."Ulan cüce manyak mısın nesin? Kıza öyle denir mi? Yemin ederim beyaz ışığı gördüm ya." Dedi yanağını tutarak. Ben de güldüm beraber mağazadan çıktık. Arabaya bindik. Evin önüne gelince arabadan indim.
Necmi abi büyük kapıyı bize açtı ve bahçeye girdik. Necmi abi nöbetçi aslında sadece nöbetçi değil,bahçeylede ilgilenir. Şoför var ama arabayla da ilgilenir. Onun herşeye koşturması ve titiz olması babamın çok hoşuna gider.50 yaşlarında tatlı bir insan bana karşı çok sıcaktır.
“Hoş geldiniz kızım" dedi gülümseyerek. “Hoş bulduk Necmi abi" deyip sırıttım ve eve geçtik. Kapıyı annem açtı. “Hoş geldiniz gençler." Ben hemen içeri girdim. “Hoş bulduk teyzem." deyip arkamdan Yalın girdi içeri. Ben mutfağa geçtim Yalın da odasına geçti. İkimizde yorulmuştuk. "Anne babam evde mi?" Diye bağırıp suyumu içtim.
“Hayır evde değil iki gün gelmeyecekmiş." Deyip iç çekti. Babam da böyle işte 2 3 senedir eve 1 gün gelse 2 3 gelmiyor. Aslında böyle daha iyi eskiden olsa gelir bize çatardı,bazden döverdi şimdi hiç yok gibi, evde olunca da varlığı pek belli değil.
....
