Απαγορευμένη Αγάπη-

8~

Κεφάλαιο 8ο~

Evellyn's POV

Σταματάω να του δίνω σημασία και πυροβολαω έναν από τους δικούς του. Ανεβάζω λίγο την μάσκα και του χαρίζω ένα διαβολικό χαμόγελο ενώ υστερα πάω προς τα έξω να του τραβήξω την προσοχή. Όπως περιμένω με ακολουθεί και τρέχω ανάμεσα στα στενά. Φαντάσου πως θα ένιωθαν να σκότωνα τον "αρχηγό" τους, λέει η σκέψη μέσα μου και ξαφνικά σταματάω. Έχω έρθει σε αδιεξοδο επίτηδες και στέκομαι ακίνητη κοιτώντας τον. Αμέσως με στοχεύει με το όπλο του. "πέτα το όπλο σου κάτω και τα χέρια ψηλά!". Φωνάζει και γελαω πλησιάζοντας τον. "καντο". Του λέω με αλαζονεία.

Jack's POV

"Καντο" μου λέει με αλαζονεία και χωρίς να το περιμενω πετάει το όπλο της και μου δίνει τα χέρια της ως ένδειξη ότι παραδίνεται. Χωρίς δεύτερη σκέψη περνάω χειροπέδες στα χέρια της και την ίδια ώρα της βγάζω την μάσκα. Το πρόσωπο της έμοιαζε με άγγελο, σκέφτηκα αυθόρμητα αλλά η καρδιά της είναι διαβολική, υπενθυμίζω στον εαυτό μου. "σαρεσει αυτό που βλέπεις;". Λεει πονηρά και βάζει τα χέρια της γύρω μου απροσδόκητα.

Evellyn's POV

Βάζω τα χέρια μου γύρω του για να τον αποσπάσω και βγάζω τις χειροπέδες.

Κοιτώντας τον έντονα στα μάτια περιμένω τους άλλους, όλα είναι μέρος του σχεδίου.
Διακρινοντας την όψη του σε τόσο κοντινή απόσταση μπορώ να πω ότι είναι απίστευτα ελκυστικός αλλά ξέρω μόνο ένα πράγμα, είναι πουστης σαν όλους τους. Ο Bryan εμφανίζεται από απόσταση και κάνοντας μου νόημα, με μια κίνηση σκύβω και τον πυροβολεί. Ένα αυθόρμητο γέλιο ευχαριστησης μου βγαίνει στο θέαμα του να πέφτει κάτω και να αιμοραγει αφού τους απεχθάνομαι. Ύστερα του βάζω εγώ τις χειροπέδες και στέκομαι κοντά του. "κρίμα που είσαι μπάτσος θα κάναμε πολλά". Λέω με αλαζονεία άλλη μια φορά και τον αφήνω εκεί. "Θα σε βρω..". Ακούγεται να λεει με δυσκολία και την ίδια ώρα έρχονται οι άλλοι με τις μηχανές. "Evellyn τρέχα μας ακολουθούν". Μου λένε και πηδαω στην μηχανή μου ενώ περιπολικά βρίσκονται πισω μας.

Jack's POV

Evellyn ακούω να την φωνάζουν και τους ρίχνω μια τελευταία ματιά πριν φύγουν. Το όνομα της παίζει συνέχεια στο μυαλό μου και η οργή μου μεγαλώνει. Κανείς δεν με μεταχειριζεται έτσι εμένα Evellyn και να είσαι σίγουρη θα σε πιάσω.. Είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι μέχρι που χάνω για λίγο τις αισθήσεις μου.

Evellyn's POV

Ξεφεύγουμε έγκαιρα από τους μπάτσους και στην διαδρομή έχουμε πυροβολήσει αρκετούς. Τελικά φτάνουμε πίσω στο μέρος μας και μπαίνουμε μέσα. Τα καταφέραμε λεει η φωνή μέσα μου και νιώθω μια μεγάλη ευχαρίστηση. Όχι μόνο σκοτώσαμε μερικούς αλλά άφησα και ένα μήνυμα στον αρχηγό τους.. Δεν ήθελα να πεθάνει εκείνη την ώρα. Έχω αλλά σχέδια για εκείνον, να υποφέρει.
"ήσουν τέλεια εκεί έξω". Λεει ο Bryan που κάνει την εμφάνιση του διακοπτωντας τις σκέψεις μου.
"και τώρα μπορώ να κάνω τα δικά μου επιτέλους". Λεει πονηρά και καταλήγουμε άλλη μια φορά στο δωμάτιο μου.

Jack's POV

Ξυπνάω και βρίσκομαι στο νοσοκομείο. Οι άλλοι πρέπει να με βρήκαν έγκαιρα, σκεφτομαι και ανακουφιζομαι για λίγο. "έχεις μια επισκέπτη". Δηλώνει η νοσοκόμα που βλέπει ότι ξύπνησα και βλέπω την κοπέλα μου να μπαίνει μέσα. "Jack! Είσαι καλά; ανησυχησα τόσο πολύ". Λεει και αυτόματα χαμογελάω και της δίνω ένα φιλί. Μαζί της ξεχνάω τα πάντα, την αγαπάω. "ποτέ θα σταματήσει όλο αυτό;..". Συνεχίζει ανήσυχη. Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές διαφωνούμε για αυτό το θέμα. Δεν θέλει να ρισκάρω να πληγωνομαι γιατί νοιάζεται μα εμένα είναι η δουλειά μου..
"μην ανησυχείς -". Πάω να πω και με σταματάει ενώ απομακρύνεται." Jack.. Συνέχεια αυτό μου λες μα μου είναι τόσο γαμημενα δύσκολο πόσο μάλλον να σε βλέπω έτσι!". Λεει σχεδόν φωνάζοντας και θυμώνω. Από εκεί που όλα είναι τέλεια κάτι συμβαίνει ανάμεσα μας. Χωρίς να το συνεχίσω την βλέπω να βγαίνει και αυτή τη φορά μπαίνει ο πατέρας μου στο δωμάτιο." λυπάμαι πατερα-". Πάω να πω και με διακόπτει." δεν έχεις να λυπάσαι για τίποτα. Μόλις βρήκαμε το πλεονέκτημα μας". Δηλώνει και κοιτάω με απορία...

Τι εννοεί με το πλεονέκτημα;🤔.. Και τι θα ακολουθήσει για την συμμορία και την έχθρα τους με εκείνους;...

Τα λέμε στο επόμενο ❤️
~S