Onunla konuşmanın verdiği mutluluk, öfkeye bırakmıştı yerini. Şimdi ise tamamen nötr gibi. Sanki eski bir dost gibi. Küçükken kafasına tebeşir fırlattığın ilkokul arkadaşın gibi... Ama tam olarak değil. Bir fark var yine de. Tuhaf bir burukluk oluştu konuştuğum zaman diliminde. Fark ettim ki özlediğim şey o değil, onu öpmek, dokunmak, sarılmak. Onunla yaşadığım o güzel anılar... Anlıyorum ki ben ona değil mutluluğa hasretim...
Günce - 27.07.2014

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aforizmalar
RomanceÇeşitli mecralarda yayınlandığım, yahut hiçbir yerde yayınlamadığım arada kalmış saçmalıklar serisi.