ဘားတစ္ခုမွာ ထိုင္ၿပီး ေသာက္ေနၾကသည့္ ယေသာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုတစ္စု။ ယေသာ္ကေတာ့ အရက္ခြက္ကို ကိုင္ထားလ်က္ သူ႔လက္မွာပတ္ထားသည့္ နာရီကိုသာ တၾကည့္ၾကည့္ လုပ္ေနသည္ေလ။
၈နာရီခြဲေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒီခ်ိန္ဆို သူ႔အတြက္ ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔ျပင္ေပးၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနမည့္ မဒီေခတ္တို႔ အူပြေနေလာက္ၿပီေလ။ သူဒီထပ္ပိုၿပီး မညႇင္းဆဲေတာ့ဘဲ သူ႔ေမြးေန႔ကိုမေက်ာ္သြားခင္ေလး မဒီေခတ္ဆီ အခ်ိန္မွီသြားဖို႔သာ ျပင္လိုက္ေတာ့၏။ သူ႔ေမြးေန႔ကို မမွတ္မိလို႔ အျပစ္ေပးတာကလည္း ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕ေလ။
ယေသာ္က ဖန္ခြက္ကိုျပန္ခ်ၿပီး ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္။
"အားလံုးပဲ ငါအရင္ျပန္ႏွင့္ၿပီ။ နင္တို႔ေတြကေတာ့ ဆက္ေသာက္ရင္ ေသာက္ေနလိုက္ဦး။ ဒီမွာ ငါ့card ကိုထားခဲ့မယ္။ အဝေသာက္ၿပီး က်သေလာက္သာ ရွင္းလိုက္ေတာ့ေနာ္ ငါသြားၿပီ"
"Ok! ေျဖးေျဖးသြားဦး ယေသာ္"
"ေအးပါ ငါသြားၿပီ ေက်ာ္စြာ"
ယေသာ္က ထိုေနရာမွ လွည့္ထြက္ခ်ိန္...
"နင္ျပန္ေတာ့ မလို႔လား ယေသာ္... ဟမ့္!"
သရဖီက ျပန္ေတာ့မဲ့ ယေသာ့္ဆီကို လွမ္းလာရင္း ေျခခ်င္းလိမ္သြားကာ သူ႔လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ အရက္ခြက္ထဲက အရက္ေတြက ယေသာ့္အက်ႌအေပၚ ေလာင္းခ်မိသလို ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။
"ေတာက္!!! နင္ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ သရဖီ။ ဒီမွာ ငါ့အက်ႌေတြ အကုန္လံုးေပကုန္ၿပီေလ"
" sorry ပါ ယေသာ္ရယ္... ငါပ်ာယာခတ္သြားမိလို႔ ငါျပန္သုတ္ေပးမယ္ေနာ္"
သရီဖီက တစ္ရႉးေတြယူၿပီး ယေသာ္ရဲ႕ ရင္ဖက္နားေလကို သုတ္ေပးေနသည္ကို ယေသာ္ဟာ သရီဖီ့လက္ေတြအား မညာမတာပဲ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေလတယ္။
"sorry ပါ ယေသာ္ရယ္။ ငါ့ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ ငါအက်ႌအသစ္ ျပန္ဝယ္ေပးမယ္ေလေနာ္"
"ဟ!ငါက အက်ႌအသစ္လိုခ်င္လို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနတယ္ထင္လို႔လား။ ဒီမွာ ငါ့အတြက္ ဘယ္လိုတန္ဖိုးရွိမွန္းမသိတဲ့ အရာေတြကို နင့္ဖက္က အမွားလုပ္မိလို႔ ဆိုၿပီးလို႔ေတာ့ အလြယ္တကူ အေလၽာ္မေပးခ်င္ပါနဲ႔။ ပစၥည္းခ်င္းတူေနရင္ေတာင္ အဖိုးတန္မႈကေတာ့ ကြာျခားေနမွာပဲေလ။ ငါသတိေပးလိုက္မယ္ သရဖီ ေနာက္တစ္ခါ ငါ့အက်ႌေတြကို ညစ္ပတ္ေအာင္ မလုပ္မိပါေစနဲ႔"
