Campus 12

koorrepetitie

Pov Louise

We kleden ons om en haasten ons naar het theater. We komen een klein beetje te laat. Daar zijn jullie. Zegt Frédéric als we het theater komen binnen gelopen. We begonnen ons al zorgen te maken. Voegt hij eraan toe. Overdrijf niet Fré, en trouwens Em en Jamie zijn er ook nog niet. Zeg ik terwijl ik met men ogen rol. Op dat moment komen emilie en Jamie ook binnen gelopen. Ze kijken mij even vragend aan maar dan begint de repetitie. Na de repetitie trekt noah mij backstage. Wat doe jij nu? Vraag ik al lachend. Ik geniet gewoon ervan dat ik eindelijk kan laten zien hoe verliefd ik ben en niet heel de tijd moet oppassen zodat niemand ons ziet. Zegt hij en direct daarna kust hij me op de mond. Ik genoot van elke seconde tot ik opeens een stem hoorde met een heel herkenbaar nederlands accent. Wat gebeurt er hier? Vraagt emily. En wat gaat je moeder er van zeggen? Vraagt Jamie direct daarna. Euhm ten eerste Noah is mij vriendje, en ten tweede mama vindt het oke dat heeft ze zelf gezegt. Antwoord ik hen zo rustig mogelijk. Wacht jij hebt dus een vriendje voor ons? Dat is niet eerlijk! Zegt emilie al lachend. Ze neemt het heel goed op vind ik. Serieus? Het is een boksboer Em. Dat komt nooit goed. Zegt Jamie dan en ze loopt boos weg. Ai, die neemt het net iets minder goed op. Ik kijk naar Noah en zie dat hij boos is. Ah laat haar even dat waait wel over. En zo niet? Dan is ze geen goede vriendin. Zeg ik heel rustig tegen hem. Nee, inderdaad niks krijgt ons nog kapot. Nu niet, nooit niet. Antwoord hij en hij kust me terug. En ik wist het heel zeker. Dit wil ik de rest van mijn leven.

Ja, ik weet het een beetje kort voor het laatste hoofdstuk maar ik hoop toch dat jullie het leuk vonden. Bedankt voor alle steun dit was iets heel nieuw dat ik heb uitgeprobeerd en ik vond het heel tof. Dus ja bedankt.