een vete is nergens goed voor.

117 4 0
                                    

Pov Noah

Ik wordt wakker door een steen die tegen mijn raam wordt gegooid. Wie haalt het in zijn hoofd? Ik doe het raam open om te kijken en... BAM! Een steen recht op mijn gezicht. Ik hoor een bekende stem vragen. Gaat het ? Het was niet mijn bedoeling. Sorry, echt sorry. Het is Louise. Wat doe jij hier op dit uur? Vraag ik haar. Kom ik laat je binnen via de hoofdingang. Ik loop naar de hoofdingang en open de deur. Ssst! Zeg ik en we lopen stilletjes tot bij Bo's kamer. Bo wakker worden. Slaapkop wordt nu eens wakker! Zeg ik tegen Bo zodat ze wakker zou worden. Wat is er Noah. Geeuwt ze. Louise is hier. Fluister ik. En opeens is Bo klaar wakker. Wat doe jij hier? Maakte je mama er geen probleem van dat je hier was? Waarom antwoordde je niet op mijn berichtjes? Vraagt Bo in een ademteug. Ik kijk haar verwonderd aan. Wat is er iets? Vraagt ze aan mij. Nee,niks. Zeg ik. Maar Louise antwoord nu eens. Bo richt zich weer tot Louise.  Mijn mama was niet bepaald blij over het feit dat ik bij jullie was, ik heb huisarrest en contactverbod voor minstens een maand en mijn gsm is in beslag genomen. Zegt ze. Wacht, wat doe je hier dan? Vraag ik haar. Mij kan het niet schelen wat mama denkt over jullie. Ik ken jullie nog maar pas maar jullie lijken me echt super leuke mensen. En ik vroeg me af of jullie vrienden willen zijn. Zegt Louise. Rare vraag, sorry. Voegt ze eraan toe. Nee, we willen heel graag vrienden zijn. Zeggen Bo en ik tegelijkertijd. Soms is het een beetje creepy weten jullie dat? Vraagt Louise. Bo en ik moeten lachen we zijn het al gewoon. Gaan we dan samen proberen onze ouders te laten inzien dat die vete helemaal geen nut heeft? Vraagt Louise. Ja! Antwoorden Bo en ik. Oke, dan moet ik nu gaan voor dat er iemand merkt dat ik weg ben. Daag! Met die woorden vertrok Louise. Ik wenste Bo nog slaapwel en ging toen  verder slapen.

Pov Louise

Ik sloop campus B uit. En rende naar huis om daar mijn schoenen en jas uit te doen. En sloop naar mijn kamer. Oef, niemand heeft doorgehad dat ik weg was. Ik keek naar het eten dat nog op mijn bureau stond. Ik had wel honger maar het waarschijnlijk al koud. Ik deed een pyjama aan en ging slapen. Ik had een geweldige droom.

Campus 12Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu