KOLEJ VELİAHTI ( TAMAMLANDI )

14. BÖLÜM : SAKIN !

Multi : Pera'dan "Sensiz Ben "

Meriç'ten

Bacaklarım isyan ederken durmadım . Yağız arabanın kapısını açtı . Rüyayı arka koltuğa yerleştirip , yanına oturdum . Eda da öne oturunca Yağız arabayı çalıştırdı . Elimi rüyanın yanaklarına kattım . " Sakın ! Sakın ! "

Sonra Yağıza döndüm. Onun da gözleri kıpkırmızı olmuştu .  "S*ktiğimin motoru yansa bile , ayağını gazdan çekeyim deme ! "

Gözlerim rüyaya dönerken , bir damla yaş süzüldü kirpiklerimden . Vurulduğu yerden kan durmadan geliyordu .

Yaklaşık 10 dakka sonra hastanenin önünde durduk . Arabanın kapısını hızla açtım ve rüyayı kucağıma aldım . Avazım çıktığı kadar " Sedye getirin ! " diye bağırdım .

Doktorlar sedye ile  geldiler . Rüyayı sedyeye bıraktım ve sedyeyin götüren doktorların peşine takıldım . Rüyayı direk , ameliyata alırlarken , ameliyat kapısının önüne çöktüm . Ellerim rüyanın kanına bulaşmıştı .

Mehmet yanıma geldi ve destek olmak ister gibi , omzuma sıkıca dokundu . Gözlerimden yaşlar gelirken kendime şaştım . Ben sulu göz değildim ki ? Peki neden durmadan gözlerim doluyordu ?

Yağıza baktım . O da ağlıyordu . Koridorda bir yaygara kopunca , o tarafa baktım . Rüyanın ailesi ve Yağızın annesigil bu tarafa geliyordu .

Ayşe teyzenin gözleri kırpkırmızıydı . Başımı öne eğdim . Ne diyecektim ailesine ? Nasıl hesap verecektim ? Kızımıza sahip çıkamadım mı diyecektim ?

                                                      ****

Gözlerim ağlamaktan morarmıştı . Saatlerdir ameliyattan çıkmıyorlardı ! Omzuma dokunan kişiye baktım . Ne zaman geldiğinden haberdar olmadığım Melih yanıma diz çöktü . " Rüya iyi olacak ! "

Ses veremedim . Sanki çıt çıkarsam ses tellerim yırtılacaktı. Melih yanımdan ayrıldı ve Hazal'a destek olmaya çalıştı . Oysa benim tek destek kaynağım içerde yatıyordu !

Gözlerim Merte kayınca , göz yaşlarım daha da arttı . Nergis teyze öldüğünde de böyleydi .  Bir noktaya bakıp ağlıyordu . Kendimi zorlayarak " Mert!" dedim. Dalmıştı ve beni duymamıştı. İkinci kez " Mert !" dediğimde bana baktı .

" Sakın ! Sakın öyle ağlama ! Rüya ölmeyecek !" Eliyle göz yaşlarını sildi . Ama yeterli olmadı , gene göz yaşları akmaya devam etti .

Yağıza baktım bu sefer , o da perişan olmuştu . Eda ona destek olmaya çalışıyordu ama Edanın da desteğe ihtiyacı vardı .

Ameliyathanenin kapıları açılınca herkes ayaklandı . Doktora korkuyla baktım . Yüzünde belli belirsiz bir gülümseme kondu . Ama anında kayboldu . " Hastamız gayet dirençli. Ama kurşun yeri çok hasar almış . Çıkarmamız çok zor oldu. "

Doktor başını yere eğince Buğra doktorun yakasına yapıştı .
" Rüyanın nesi var lan!"

Mehmet onu kolundan tuttu . Boğazıma bir yumru oturdu . Yavaşça yutkunduğumda doktor konuşmaya başladı . " Aslında ameliyat yarım saat önce bitmişti . Hastamızın yarım saat içinde gözlerini açması veya hayati tepkilerde bulunması gerekiyordu . Ama ne gözlerini açtı ne de tepki verdi . 24 saat içinde hayatı tepki vermezse komaya girmiş sayılacak . Ve daha da kötüsü koma onu ölüme bile itebilir . "

Ayşe teyze bayılırken , dizlerimin üstüne çöktüm . Bir savaşı daha kaybedemezdim .