~Prolog~

99 8 3
                                    

"Ama onlar daha çocuk," diye yalvardı yaşlı adam. Ağarmış saçları, titrek elleri ve gevşek bir şekilde tuttuğu meşe bastonuyla ayakta zor duruyordu.

Siyah deri koltukta oturan adam konuştu:
"  Bu görevi gerçekleştirmek zorundalar. Emin ol, onlara büyük bir zarar gelmeyecek. Çok emek harcayacaklar, yorulacaklar, acı çekecekler ama bunun mükâfatı gayet büyük olacak. Görevi gerçekleştirebilecek kişiler sadece onlar. Torunların özel kişiler, James. Onlara güvenmekten başka çaremiz olmadığını sen de biliyorsun."

"Yalnızca 2 ayım kaldı. Sonra hayata veda edeceğim. Onları sana emanet ediyorum. Evet, torunlarımla yeteri kadar vakit geçiremedim, ama onları her zaman ailemdeki diğer kişilerden üstün gördüm. Bana onlara bakacağına dair söz ver, ben burada olmadığımda Ellis ve Ennis'e sen bakacaksın."

Adam deri koltuğundan kalktı, 22. katta bulunan odasını boydan boya kaplayan pencereden bir karınca sürüsü gibi görünen insanları ve grimsi bir hal almış gökyüzünü seyretmeye başladı. Derin bir nefes alırken;
"  Söz veriyorum,'' dedi. "Onları hayatım pahasına koruyacağıma söz veriyorum.''

GÜÇ TAŞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin