Gece'nin Kuyusu
Ruhuma parmak izlerini bırakmıştı. Ne kadar silersem sileyim, kendi canımı acıtmaktan ileri gidemiyordum. Olmuyordu. Hayattan yine acı bir tecrübe edinmiştim; ruhunu kimsesiz hissettiren failin parmak izlerini her daim kalbimde taşıyacaktım. İzler değildi acıtan. Yara? O hiç değildi. Yarayı açandı acıtan. Yaranın onu...