Son Nefes

Uzun yılların ardından uhsan özgürlüğüne kavuşmuştu.
Yüzünde hiçbir gülümseme yoktu.
cezaevine baktı tam sekiz buçuk yılını burada geçirmişti.
etrafına bir göz gezdirdi artık ona hiçkimse bişey diyemezdi o artık özgürdü.
temiz havayı yavaşça içine çekti ve yavaşça geri verdi.Yürümeye başladı yavaş yavaş, narin narin etraftaki heryeri itinayla seyrederek.Taki eski bir evin önüne kadar,bu evin görünüşü kadar bahçeside pisti.
Gelen geçen çöplerini buraya atmıştı.
Evin duvarlarının boyası dökülmüş,merdivenlerin yan tarafındaki tahtalar yıkılmış, mahvolmuştu.
pis bahçeden geçerek kapının önüne geldi.
Önce duraksadı;`girsem mi?,girmesem mi?´ diye, sordu kendi kendine.En sonunda girmeye karar verdi ve kapıyı açmaya çalıştı.Ne yazık ki kapı paslanmıs uzun zamandır kullanılmadığı için.Açmaya zorladı ve açtı.
İçeri girdiğinde toz boğazına düğümlendi ve öksürmeye başladı...
Bir an etrafına odaklandı.yutkundu ve sadece baktı.
Duvarlar ağ tutmuş,oda da bir kanepe ve bir halı vardı.