*Öpüşmek yetmeyecek gibi.*

Tam bir sene sonra, tekrar kendi profilimdeyim. Pes ettim, çoğu zaman yarım bıraktım bütün satırlarımı.    Bedenimde bırakılan izleri silmeye çalıştım ilk önce, daha sonra asla kurtulamayacağım hayal kırıklıklarını. Giderek hissizleştim, hissizleştikçe güçlendim. Her şeyden vazgeçtiğiniz o anda, gözlerinizi kapattığınız o noktada, hala bir şeyler için çabalıyorsanız durmayın ve devam edin. Cezalandırılmış ruhlar için bile, hala umut var.
Vazgeçilmiş bedenler için bile, hala ümit var.
Ama hayal kırıklıkları için, işte o yok.
Dünyama hoş geldin yeni.
Şimdi kapat gözlerini ve dinle, sana anlatacak uzun bir hikayem var.