Göz kapaklarım çok ağırlaşmış gibi geliyordu ama yinede çok zor olsada gözlerimi açmaya çalıştım.
Uyandığımda kendimi bir hastane odasında buldum.
Meriç tam yanımdaki koltukta uyuyordu.
Uyurken daha da tatlıymış.
Bu durumdayken bile düşündüğüm şeylere bak.
Meriç gözlerini biraz araladı ve beni uyanık görünce direk yerinden kalktı.Gözleri çok uykusuz duruyordu belli ki benim için endişelendiği için uyumamış.Bu size saçma gelebilir ama bu hoşuma gitti çünkü bu onun için en azından küçücükte olsa bi değerim olduğunu gösteriyor.Meriç bana
-Alina iyi misin ? Nasılsın ?...
Diye bi sürü soru soruyordu. Ben ise mal gibi yine onun yüzüne dalmıştım.Kendimi toparladım ve
-Biraz yorgunum onun dışında iyi gibiyim.
Dedim biraz kısık bi sesle.Boğazım çok kurumuş acaba ne kadardır böyle yatıyordum.
-Meriç bir bardak su verir misin lütfen.
Dedim ve kafasını sallayarak hemen koltuğun yanında duran masadaki sürahiden bardağa su doldurdu.Bardağı almak için kolumu kaldırmayı denedim ama üstümde öyle bi yorgunluk vardı ki kolum kalkmadı bile.
-İstersen ben içiriyim sana.
Dedi ve masum bi gülümseme belirdi yüzünde.
-Olur.
Dedim ve Meriç yatağın kenarına oturdu. Kafamı kaldırdı ve bardağı ağzıma tuttu. Suyu içince çok daha iyi olmuştum en azından sesim normale dönmüştü.
-Alina ailenin numarasını söyler misin onları da çağırayım seni merak etmişlerdir en azından bilmeye hakları var sonuçta.
-Olmaz.
Dedim ve Meriç şaşırdı.
-Neden olmaz ?
Diye sordu.Meriç benim hikayemi bilmiyordu. Bir ailem olmadığını yani.
-Çünkü ailem yok.
Dedim üzgün bi şekilde.Meriç bana aniden sarıldı. Ne yapacağımı bilemedim. Tek bildiğim şey o an çok güzeldi. Sanki zaman durmuş,dünyanın renkleri daha da canlıydı. Kalbim yerinden çıkacak gibi hızlı atıyordu.Sevdiğiniz birine sarılmak çok güzel bi his.O an hiç bitmesin istiyordum.İlk kez birine karşı böyle düşünceler ve duygular hissediyordum.
-O zaman ben senin ailen olurum.
Dedi ve gülümsedi. Bunu beni teselli etmek için söylediğini biliyordum.Keşke gerçekten öyle olsaydı.
-Beni teselli etmene gerek yok.
-Alina anla şunu ben seni çok seviyorum ve benim için çok değerlisin.Sensiz nefes alamıyorum benim oksijenimsin sen.
Dedi. Şuan şok içindeyim.
Gözlerimi açtım birden.Meriç yanımdaki koltukta uyuyordu. Ne !? Hepsi rüya mıydı ? Off ya. Aslında niye şaşırıyorum ki beni neden sevsin.Etrafında onca güzel kız varken bana mı bakacak. Bu anca dizilerde veya masallarda olur.Neyse en azından rüyamda bunu duydum ve gerçek gibiydi.Meriç hiçte rüyamdaki gibi uyumuyordu.Tam bi mal gibi uyuyordu şimdi ama bu haliyle bile bana tatlı geliyor şebelek ve ben bu malı gerçekten seviyorum.
