Yürüdüğüm yol sensin... ~EyFet hikayesi~

➰6. Bölüm➰

Aresden:
İçeri girdim ve yavaş adımlarla morga yaklaşdım...morgu açtılar ve bir bedenle karşı karşıyaydım...Doktor yavaşça cesedin yüzünü açtı...O.....
O..Eyleme benziyodu...Saçı..,Kahkülü.., boyu..., Yüzü yara bere içindeydi...
Ama o Eylemdi....İçimden bir ses -*hayır o Eylem değil..Eylem yaşıyo..!*- Desede..Gözlerimin gördüklerine inanmayı tercih ettim..5 dk falan şokdan
donmuşdum..ama hala gözlerimden ard-arda yaşlar süzülüyodu..Doktorun beni omzumdan sarsmasıyla kendime geldim...ve
hüngür-hüngür ağlayarak..elimi kapıya uzattım..gücüm takatim kalmamışdı...Kapı kolunu yavaşça açtım ve bana umut dolu bakan gözleri  gördüğümde..daha kötü oldum...Yere çökdüm..onlara bunu nasıl söyleyecekdim.?! Bana bakan kalbi acıyla dolu olan bir babaya Kızın öldü...Nasıl denilirdiki...Ateş bana tokat attı birazda olsa kendime gelmiştim...Su anlamıştı beni artık..o lanet olası sözü söyleyeceğimi anlamıştı..!!! Ayağa kalktım..ama istemsizce yere düştüm...ayaklarım tutmuyodu artık...ama söyledim..söylemeye mecburdum....
Ares: E-e-eylemdi...!
Bu sözleri söyledikden sonra sıkıca gözlerimi kapatıp.., başımı ellerimin arasına alıp yüksekden bağırdımm..《AAAAAAAAAAHH》

Nazlıdan:
Ares Morgun kapısından dışarı çıktı...ondan tek bir beklentim vardı...sadece 1 cümle söylemesi gerekiyodu-^ Hayır..O Eylem değil^-
Demesini bekliyodum..ama hareketleri bu cümleyi onaylamıyodu..!?
Hüngür-hüngür ağlıyodu...Sanırım Suda benim düşündüğümü düşünüyodu ki,.."Hayır duymak istemiyorum" dedi..! Birden o sözcüyü
duydum.../EYLEMDİ..!?/  Dünya başıma yıkıldı...Şimdi Eylemin çantasına daha sıkı sarıldım...Ne yani artık Eylemi göremiycekmiyim...Hayır olamaz!

Eylemin intiharı hakkında konuşma:
Nazlı: (Bağırarak) HAYIR!!! YALAN SÖYLÜYOSUN.!! EYLEMİ GETİRİN BANA!!!
Ateş: (Aresin yakasına yapışarak) Ne saçmalıyosun oğlum...Eylem değil o git düzgün bak!!!
Su: (Ağlayarak) Lütfen şaka de..!! Eylemimiz hayatta de..!!
Ares: (Hıçkırarak) Eylem bizi bıraktı...Ona iyi bakamadık..!
Fethi: (Bağırarak) Ne saçmalıyosunuz ya siz.. Belki Eyleme benziyodur..
(Çaresizce) Olamazmı???
E.babası:(Müdürün yakasına yapışarak ) Hepsi senin yüzünden...! Bunlar
senin başının altından çıktı..!!! Eylem senin yüzünden öldü...
Müdür: B-ben çok üzgünüm...böyle olacağını bilmiyodum...
Fethi: (Bağırarak) BİLİCEKTİN !!! BÖYLE OLUCAĞINI BİLMELİYDİN!!! SENİN
NEYİNE YA SOSYAL DENEY HAA!!! NERDEN ÇIKARTTINIZ BU BOKU HEEE!!?

Yazardan:
Herkes perişandı...Fethiyle Erdem Müdürün üzerine bağırıyodu..Feyzullahda çaresizce onları sakinleştirmeye çalışıyodu..
Ama nafile...dahada sinirleniyodular... Saat 04:00 olmuştu..1 saat sonra hava açılmağa başlıycak ve Eylemi tabuta koyup bir mezarlığa götürücektiler...İşte zaman gelmişdi...Herkes ayağa kalkıp Hastanenin çıkışına doğru ilerlemeye başladılar...sanki ruhsuzdular..!? Sanki ayakları
onlardan bağımsız haraket ediyodular..Dışarı çıktılar..ve beklemeye başladılar...10 dk sonra Eylemin cansız bedeninin koyulduğu tabutu dışarı çıkarttılar...Tabutu  cenaze arabasının arkasına koydular...Herkes hıçkırığa boğuldu..ağlamaktan nefes alamıyodular nerdeyse...Onlarda cenaze arabasının arkasıyca arabalara binip gittiler...Yağmur yağmaya başadı...Onlarda Cenaze Namazını kılmak için Camiye geldiler....
İmam gelip tabutun önünde durdu...Diğerleride İmamın arkasında...
Cenaze Namazı kılındıkdan sonra...Ateş-Ares-Fethi-Erdem-Feyzullah-Müdür Tabutu omuzlarına aldılar...ağlayarak mezarlığa getirdiler  ve Eylemi Toprağa gömdüler ve ardından Fethi toprağı suladı...Diğerleride göz yaşlarıyla suladı...

Mezarın başındaki konuşma:
Nazlı: (Elini toprakta gezdirerek) Merak etme Eylem...her gün yanına gelip
seninle konuşucaz...Seni hiç ama hiç yalnız bırakmıycaz..tamammı çiçeğim..?!
Ateş: Evet..okuldan çıkar çıkmaz...koşarak yanına gelicez...hep gelicez!!!
Su: Seni hiç unutmıycaz Meleğim...hiç unutmıycaz!!!