Her Ginger Boy

four : hug

Την επόμενη μέρα

"Σοβαρα τώρα; Στο έκανε αυτό και τώρα μου το λες;" Με φωναξε ο Draco
"Δεν ήταν και κάτι, επίσης σκέφτηκα πως θα έκανες έτσι αλλα είπα να στο πω για να το ξες"
"Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι"
Είπε και έφυγε

Αντίθετα εγώ συνέχισα να περπατάω ώσπου έφτασα στο μάθημα του Lupin.
Εκεί συνάντησα τα παιδιά του Gryffindor και του δικού μου κοιτώνα.

"Λοιπόν πειτε όλοι ridiculous" μας είπε ο Καθηγητής
Ολα τα παιδιά φώναξαν αλλα μας έλεγε να το πούμε ακόμα και πιο δυνατά.
"Ωραια τώρα θέλω να κάνετε μια σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον και ένας ένας θα έρχεστε να το αντιμετωπίσετε"

Πρώτος ήταν ένα ντροπαλό γλυκό αγοράκι που δεν το ήξερα εφόσον είναι στο Gryffindor.

"Neville, σκέψου αυτό που φοβάσαι περισσότερο και μετά σκέψου το αστείο"

Όταν άνοιξε την ντουλάπα βγήκε ο Snape και όλοι γελάσαμε τόσο δυνατά που παίζει να τρόμαξε ο Neville.

Σήκωσε το ραβδι του και φωναξε "ridiculous", τα ρούχα του Snape έφυγαν και στην θέση τους μπήκαν ρούχα του κλόουν. Ήταν οτι πιο αστείο έχω δει πραγματικά δεν ξέρω πως δεν έκανα μπαμ από τα γέλια.

Το δοκίμασαν πολλά παιδιά και μάθαμε τους χειρότερους φόβους τους ολα ήταν κανονικά μέχρι που είχε ερθει η σειρά του Potter.

Νόμιζα πως θα είναι ο Voldemort αλλα τελικά ήταν μια παραφρονη..
Ο Potter λιποθύμησε και ο καθηγητής πήγε να τον συνεφέρει.
Δεν ένιωσα καθόλου άσχημα εφόσον δεν μου φέρθηκε και τόσο καλα όποτε καλα να πάθει ο διάσημος Harry Potter.

Τον μετέφεραν στην νοσοκόμα και εμείς φύγαμε από την αίθουσα για να πάμε να φάμε επιτέλους.

Στην μεγάλη αίθουσα επεσα πάνω στους Weasley. Ο Fred με κοίταξε με ένα γλυκό χαμόγελο κάτι που με έκανε να λιώσω αλλα προσπάθησα να μην το δείξω και πήγα και έκατσα στο τραπέζι των Ravenclaw.

"Γειαα Angela" ακούστηκε η φωνή της Mary
"Γεια Mary"
"Εμ μπορώ μηπως να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι φυσικά οτι θες"
"Εμ λοιπόν πως να το ρωτήσω αυτό τώρα..." σταμάτησε να μιλάει και μετά από κάτι λεπτά συνέχισε "Ξέρεις άμα ο Draco είναι με καμία;"
Με ρώτησε και κοίταξε κάτω από την ντροπή της.

"Ώπα Mary σου γυάλισε;"
"Οχι οχι απλά είμαι περίεργη"
"Ναι βέβαια. Πάντως οχι δεν με έχει πει κάτι και τα λέμε ολα μεταξύ μας, άμα θες να κάνω κάτι-"
"Ε οχι μην λες βλακείες, κοιτα τον" με είπε κοιτώντας δίπλα στην Pansy "Δεν πρόκειται να με θελήσει, κοιτα τον με την Pansy ποσό ταιριάζουν. Δεν θα ήθελε ποτέ μια Ravenclaw." Είπε και σκούπισε ένα δάκρυ από το μάγουλο της.

Την έπιασα τον ώμο και την απάντησα "δεν είναι έτσι όπως το νομίζεις, στον Draco δεν αρέσει αυτή η Pansy. Δεν του αρέσουν τέτοιες κοπέλες. Άμα θες μπορώ να τον ρωτήσω κάπως"
Στο τέλος απάντησε θετικά και αρχίσαμε μα τρώμε.

Κάποια στιγμή η Mary με σκουντηξε
"Τι θες καλε" την είπα ενώ έτρωγα
"Οι Weasley σε έχουν φάει με τα μάτια τους"
"Ποιοι από όλους;"
"Έλα κανεις πως δεν καταλαβαίνεις. Οι δίδυμοι"
Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα προς τα εκεί που καθόντουσαν, ο Fred είχε πάλι αυτό το γλυκό χαμόγελο που είχε και πιο πριν ενώ ο George με κοιτούσε λιγο πιο περίεργα, δάγκωνε τα χείλη του; Εκτός αν ήταν η ιδεα μου.

"Καλε ο George μάλλον θέλει να σε φάει"
"Σταματαα" της είπα ενώ την βάρεσα ελαφρά
"Μα εχω δίκιο"

[...]

Η Mary σηκώθηκε πρώτη επειδή την φωναξε η αδελφή της, η Luna όποτε εγώ έμεινα μόνη μου.

Καθόμουν και σκεφτόμουν διαφορά όταν κάποιος με διέκοψε
"Γεια σου Angela"
"Γ-γεια Fred"
Έκατσε δίπλα μου και μου έπιασε μια τρίχα που έπεσε μπροστά στο πρόσωπο μου και την έβαλε πίσω από το αυτί μου.
"Πως νιώθεις; Δεν σε ξανα πείραξε ο Harry έτσι;"
"Οχι δεν το έκανε. Νομίζω πως ο Draco κάτι θα έκανε και φοβάμαι να μάθω τι" είπα γελώντας

Όταν είδε πως γελασα χαμογέλασε

"Να σε ρωτήσω.." επικράτησε λιγο ησυχία και μετά ξανα μίλησε "ο Draco είναι τόσο κακός όπως θέλει να δείχνει;"
"Οχι δεν είναι καθόλου, με προστατεύει και με φροντίζει από την στιγμή που έχω πάει να μείνω εκεί μαζί του"
"Καλα κάνει, τέτοια κοπελα πρέπει να την προστατεύουμε" είπε και με έπιασε το χέρι τρίβοντας το τρυφερά.

"Τι γίνεται εδώ παιδιά, τα λέτε τα λέτε;" Μας διέκοψε ο George

Ο Fred πήρε το χέρι του από το δικό μου και κοίταξε τον αδελφό του που ήδη μας κοιτούσε κάπως θυμωμένα

"Γεια George, πως είσαι;" Αποφάσισα να μιλήσω
"Γεια σου Angela, ολα καλα εσυ;" Τότε το θυμωμένο του ύφος μετατράπηκε σε γλυκό.
"Ολα καλα. Ε παιδιά συγνώμη αλλα θέλω να πάω να βρω τον αδελφό μου. Θα τα πούμε αργότερα"

Ο Fred έκανε ταχα μου πως έκλαιγε και σηκώθηκε για να με αγκαλιασει. Όταν με αγκάλιασε ένιωσα τόσο ασφαλή, τα χέρια του ακουμπούσαν τρυφερά το σώμα μου συγκεκριμένα την πλάτη μου και με έφερε πιο κοντά για να με αγκαλιασει καλύτερα.

"Καλα εντάξει αγκαλιαστήκατε, σειρά μου"

Ο Fred σταμάτησε να με αγκαλιάζει και τότε ήρθε ο George. Αντίθετα με τον Fred τα χέρια του ήταν πιο σκληρά, δηλαδή με κρατουσε σφικτά και τα σώματα μας δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα, ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου και μου ψυθίρισε στο αυτί "ξέρω πως ένιωσες κάτι"

Εσπασα την αγκαλιά και έφυγα από την μεγάλη αίθουσα