Her Ginger Boy

twentyfour : sorry

Σε μια εβδομάδα θα γινόταν το Yule ball και δεν με νοιαζει κι ολας επειδή δεν θα πάω με τον Fred. Είχαμε μια εβδομάδα να μιλήσουμε έτσι κι αλλιώς.

Η κυρία Mcgonagall μας είπε να πάμε σε μια αίθουσα για να μας πει κάτι

Μπήκα μέσα μαζί με την Mary και μόλις μπήκα είδα κατευθείαν τον Fred να είναι όρθιος δίπλα στον George και από μπροστά του καθόταν η Hermione μαζί με τον Potter και τον Ron.

Με είδε κι αυτός αλλα κατευθείαν ξανα κοίταξε άλλου. Ένιωσα πολύ περίεργα και άσχημα αλλα από την άλλην λογικό να το κάνει δεν είμαστε μαζί και έχουμε τσακωθεί όποτε μπορεί τώρα να είναι με αυτήν που θέλει. Άλλωστε είπε πως δεν τον νοιαζει.

Έκατσα δίπλα στον Blaise και περιμέναμε την κυρία να ερθει

"Γεια σας παιδιά μου, επειδή πολλοί με ρώτησαν πως θα πρέπει να χορέψετε στο Yule ball θα σας δείξω εγώ προσωπικά"

Ολα τα παιδιά ξεφυσούσαν

"Ronald Weasley μου χαρίζεται αυτόν τον χορό;" Είπε και όλοι γελάσαμε

Αρχίσανε να χορεύουνε, ήταν αρκετά περίεργο. Όταν τελείωσαν μας είπε η Mcgonagall να διαλέξουμε τον διπλανό μας και να αρχίσουμε να χορεύουμε για να δει άμα τα κάνουμε σωστά.

Εγώ όπως είπα έκατσα δίπλα στον Blaise όποτε έπρεπε με αυτόν να χορέψω. Σηκωθήκαμε και με έπιασε με το ένα χέρι του την μέση και το άλλο με κρατουσε από άλλου. Αρχίσαμε να χορεύουμε ενώ μιλούσαμε

"Και λοιπόν Angela χωρισες με τον Weasley ε;" Με ρώτησε
"Ναι"
"Τότε γιατί πρέπει να μας κοιτάει έτσι ενώ χορεύει και ο ίδιος"

Δεν τον είχα προσέξει, χόρευε μαζί με την Hermione και κοιτούσε εμένα και τον Blaise με θυμό

"Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό. Δεν είμαστε μαζί όποτε δεν πρέπει να τον ενδιαφέρει"
"Δηλαδή άμα σε ζητήσω να πάμε στο Yule ball θα πεις ναι;"
"Ε θα το σκεφτώ και θα σε πω εντάξει;"

Σταματήσαμε να χορεύουμε και μας άφησε να επιστρέψουμε στους κοιτώνες μας

Ήμουν στο δρόμο για τον κοιτώνα μου όμως κάποιος με σταμάτησε

"Πρέπει να μιλήσουμε"
"Οχι δεν πρέπει"
"Σε παρακαλώ, πάμε στο δωμάτιο μου" με είπε
"Καλα εντάξει"

Δέχτηκα επειδή δεν μπορούσα να αντισταθώ στην φωνή του και στο βλέμμα του

Μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο και εκεί ήταν ο George

"Μπορείς να μας αφήσεις μόνους;"
"Φυσικά απλώς σιγουρέψου να μην σε σκοτωσει" είπε και έφυγε

Μείναμε μόνοι μας

"Τι θέλεις να πούμε;" Τον ρώτησα και τότε με έκανε νόημα να κάτσω στο κρεβάτι. Έκατσα και περίμενα τι θα με πει

"Αυτές τις μέρες, έκατσα και σκέφτηκα κάποια πράγματα"

Σταμάτησε για λιγο και μετά ξανα άρχισε ενώ με κοιτούσε στα μάτια

"Δεν θέλω να σε χάσω Angela"
"Με έχασες ήδη" του είπα και τότε άρχισε να με κοιτάει με θυμό
"Ο Blaise φταίει;"
"Οχι Fred εσυ φταις. Ο Blaise δεν έκανε κάτι"
"Και όμως, χορέψετε μαζί, λογικά σε είπε να πάτε και στο Yule ball"
"Ναι όντως με είπε αλλα—"
"Και εσυ είπες ναι"
"Για την ακρίβεια είπα θα το σκεφτω" είπα και τότε σηκώθηκα από το κρεβάτι
"Θα πεις ναι;"
"Μάλλον. Δεν με ρώτησε κάποιος άλλος και δεν είμαστε πλέον μαζί όποτε μπορώ να κάνω οτι θέλω"

Με έπιασε το χέρι και με ξανα έβαλε να κάτσω στο κρεβάτι

"Ξέρω πως με θέλεις Angela γιατί είσαι τόσο ξεροκεφαλη;"
"Δεν είμαι, έκανες βλακεία Fred παραδέξου το"
"Ναι έκανα αλλα—"
"Δεν έχει αλλα το έκανες"
"Καλα τότε θα πάω με την Hermione στο Yule ball"

Είπε και προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου

"Ωραια. Μπορώ να φύγω τώρα;" Είπα ενώ η φωνή μου έτρεμε
"Οχι δεν θα φύγεις" είπε και με αγκάλιασε

Αυτήν την φορά δεν προσπαθούσα να φύγω, την ήθελα αυτήν την αγκαλιά όμως ακόμα δεν τον έχω συγχωρέσει

"Άσε με να φύγω" είπα
"Δεν σε αφήνω"

Άρχισα να κλαιω και τότε σταμάτησε να με αγκαλιάζει και με κοίταξε

"Angela—"

Τον διέκοψα και σηκώθηκα για να φύγω. Έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου και έτρεξα για να φυγω γρηγορα από εκεί

[...]

"Σοβαρα στα είπε ολα αυτά;" Με ρώτησε η Mary
"Ναι παιδιά..όμως δεν μπορώ να τον συγχωρήσω"
"Σε καταλαβαίνω" είπε η Elizabeth
"Angela πρέπει να τον συγχωρέσεις"
"Οχι" είπα και έφυγα

Πήγα προς την βιβλιοθήκη όμως σταμάτησα επειδή άκουσα κάποιον να μιλάει σιγά όποτε κρύφτηκα και άρχισα να κρυφακούω

"Draco σε παρακαλώ πίστεψε με δεν ήθελα να την πληγωσω"
"Weasley σε είπα πως άμα την προδώσεις θα σε σκοτώσω"
"Δεν είναι καν αδελφή σου γιατί νοιάζεσαι τόσο;"
"Είναι αδελφή μου, μαζί μεγαλώσαμε, είναι ο μόνος άνθρωπος που με κάνει χαρουμενο. Εσυ γιατί δεν νοιάζεσαι τόσο; Αφού σου αρέσει τόσο πολύ"

Ξαφνικά σταμάτησαν να μιλανε