Kaldırımlar soğuk, hava soğuk. Aralık'ın son günleri Kiraz Çiçeği. İnsanlar sıcak yuvalarında, sevdikleri ile.
Benim sevdiğim, özel mi özel çiçek kuru soğuğa aldırmadan dışarıda. Yolun başında ilk göründüğünde, Fransız tipi bereni hışımla tutamlarından ayırırken inanamadım. Burada oluşun, bilinçsizce bana gelişin... Gerçek dışı gelmişti.
Sabah hasta uyanacaksın, neden buradasın? Bakma bana, benim tahtalarım eksiktir. Eser kafama, sen düşersin kalbime, atarım kendimi dışarı. Yıldızlarla o günkü ismini tartışırız. Esinti sarıp sarmalar beni, esintiyi sen sanarım.
Sokak lambasının yumuşakça aydınlattığı yüzün, sanat gibi yüzün... Pek düşünceli bir ifadeyle bulanmış bu gece. Anlat Kiraz Çiçeği'm, ne oldu sana?
Gitarını kılıfından çıkartıp kaldırımlara oturuyorsun. Karşı kaldırımın senden en uzak köşesinde oturuyorum ben de. Bakımlı ellerin gitarı kavrıyor. Uzun ve sağlıklı görünen tırnakların tellerde geziniyor. Benim kemikli, yara izleriyle dolu ellerim soğuktan acıyor. Avuç içlerime, parmak uçlarıma değse pembe dudakların... Bir daha hiç üşümezler.
Derdini anlatmaya başlıyorsun. Gitarının sesi insan olmuş, geziniyor. Şimdi boş sokak capcanlı. Kaldırımlar, yollar, kapalı dükkanlar hep senin tıngırtıların.
Zaman kavramı bana hep uzaktır. Sen varken hiç var olmamış gibidir. Ancak kısa olduğunu tahmin ettiğim bir süre boyunca sıkıntını gitarının tellerinden havaya bırakıyorsun. Sen hayal kırıklığına uğramışsın, asil kızım. İlk gördüğümdeki gibi, ilk gitarını ve seni dinlediğimdeki gibi.
Tekrar bereni özenle takıyorsun. En ufak şeye bile özenirsin zaten sen, ister istemez. İç çekip kılıfına geri koyduğun gitarınla geldiğin yolu geri döndün.
Şimdi sokak yine boş, insanlar gitarına tıkıldı. Adımlarının geride bıraktığı bütün çiçekler soldu.
Kırık ifadene ve hüzünlü kaldırımlara ithafen, bu gece senin ismin Clair De Lune.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fleur De Cerisier | ChaeLisa
Fanfiction"Beni sevmiyorsun sen! Kurduğun kadını seviyorsun, sen Kiraz Çiçeği'ni seviyorsun." Bu kurgu Kiraz Çiçekleri'nin en bercestesine ithaftır.
