Pls Hold My Hand
Part 17
"Jiyong ya ထပါအုန္း
မင္းထမင္းမစားတာေလးရက္႐ွိၿပီေနာ္"
"......."
"Jiyong မင္းတံခါးမဖြင့္ေပးရင္ ငါတို႔တံခါးဖ်က္ၿပီးဝင္လာမွာေနာ္"
"......"
"Ya Kwon Jiyong"
တံခါးေခါက္တာနာရီဝက္႐ွိေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္
အသံလံုးဝမၾကားရတာေၾကာင့္
Daesungစိတ္ပူသြားမိသည္
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေနတဲ့Topကိုေျပးေခၚၿပီး
တံခါးကိုဖ်က္ဝင္ဖို႔လုပ္ရေတာ့သည္
"ဝုန္း!!!"
ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကရင္နာစရာပင္
အခန္းရဲ႕ေထာင့္ေလးမွာေခြေခြေလးလွဲေနရင္း
လက္မွာလည္းေသြးေတြႏွင့္
Daesungတို႔လည္းဆရာဝန္ကိုတိုက္ခန္းကိုသာ
ပင့္လိုက္ရေတာ့သည္
ကိုယ့္ကိုကုိယ္တစ္ခုခုလုပ္မွာစိုးလို႔
Jiyoungရဲ႕အခန္းထဲဘာမွမထားထားေပမယ့္
အခုေတာ့ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကိုသူကိုက္ေဖာက္ပစ္သည္တဲ့
ေသြးထြက္မ်ားေနတာေၾကာင့္ဆရာဝန္ကေသြးပုလင္းနဲ႔
ေဆးပုလင္းပါခ်ိတ္ေပးခဲ့ၿပီး စိတ္ခ်ရေတာ့မွ
ျပန္သြားေတာ့သည္
Ri မင္းမ႐ွိရင္အသက္မ႐ွင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ကို႔ေ႐ွ႕မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါလို႔မွာထားတယ္ေလ
ဘာလို႔...ဘာလို႔...
Jiyongကိုစိတ္မခ်ေတာ့လိုဘူဆန္အိမ္ျပန္ေခၚထားတာေၾကာင့္
သူတို႔ပါဘူဆန္ျပန္ေနၾကသည္
Jiyongရဲ႕အေဖနဲ႔အေမကလည္းစိတ္မခ်မ္းသာၾကေပJiyongကိုTopနဲ့Daesungကအလွည့္က်
ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္
ေတာ္ၾကာနံရံနဲ႔ေခါင္းေျပးေဆာင့္ေနမွဒုကၡ
Jiyongကိုေစာင့္ေနရင္းအိပ္ငိုက္လာတာမို႔
ခနေလာက္အိပ္မယ္ၾကံေနစဥ္
"Daesung..."
"ဟင္ Jiyong ဘာလဲေျပာေလ"
"Ri ေနာက္လိုက္သြားခ်င္တယ္"
"စြဦးေနာက္မ႐ွိတဲ့အေတြးေတြမေတြးနဲ႔"
"သူငါ့ေဘးကထြက္သြားတာေျခာက္လ႐ွိၿပီေနာ္"
"အင္း"
"ငါသူ႔ကိုေတြ႔ခ်င္တယ္ကြာ.."
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းမ်က္လံုးေတြမွိတ္ၿပီးအိပ္သြားတဲ့
Jiyongကိုၾကည့္ရင္း
Daesungတိုတိုးေလးေျပာလိုက္မိသည္
