Pls Hold My Hand
Part 17
"Jiyong ya ထပါအုန်း
မင်းထမင်းမစားတာလေးရက်ရှိပြီနော်"
"......."
"Jiyong မင်းတံခါးမဖွင့်ပေးရင် ငါတို့တံခါးဖျက်ပြီးဝင်လာမှာနော်"
"......"
"Ya Kwon Jiyong"
တံခါးခေါက်တာနာရီဝက်ရှိနေပြီဖြစ်ပေမယ့်
အသံလုံးဝမကြားရတာကြောင့်
Daesungစိတ်ပူသွားမိသည်
မီးဖိုချောင်ထဲမှာဆန်ပြုတ်ပြုတ်နေတဲ့Topကိုပြေးခေါ်ပြီး
တံခါးကိုဖျက်ဝင်ဖို့လုပ်ရတော့သည်
"ဝုန်း!!!"
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကရင်နာစရာပင်
အခန်းရဲ့ထောင့်လေးမှာခွေခွေလေးလှဲနေရင်း
လက်မှာလည်းသွေးတွေနှင့်
Daesungတို့လည်းဆရာဝန်ကိုတိုက်ခန်းကိုသာ
ပင့်လိုက်ရတော့သည်
ကိုယ့်ကိုကိုယ်တစ်ခုခုလုပ်မှာစိုးလို့
Jiyoungရဲ့အခန်းထဲဘာမှမထားထားပေမယ့်
အခုတော့ သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုသူကိုက်ဖောက်ပစ်သည်တဲ့
သွေးထွက်များနေတာကြောင့်ဆရာဝန်ကသွေးပုလင်းနဲ့
ဆေးပုလင်းပါချိတ်ပေးခဲ့ပြီး စိတ္ခ်ရေတာ့မွ
ပြန်သွားတော့သည်
Ri မင်းမရှိရင်အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူး
ကို့ရှေ့မှာပျော်ပျော်နေပါလို့မှာထားတယ်လေ
ဘာလို့...ဘာလို့...
Jiyongကိုစိတ်မချတော့လိုဘူဆန်အိမ်ပြန်ခေါ်ထားတာကြောင့်
သူတို့ပါဘူဆန်ပြန်နေကြသည်
Jiyongရဲ့အဖေနဲ့အမေကလည်းစိတ်မချမ်းသာကြပေJiyongကိုTopနဲ့Daesungကအလှည့်ကျ
စောင့်ကြည့်နေရသည်
တော်ကြာနံရံနဲ့ခေါင်းပြေးဆောင့်နေမှဒုက္ခ
Jiyongကိုစောင့်နေရင်းအိပ်ငိုက်လာတာမို့
ခနလောက်အိပ်မယ်ကြံနေစဉ်
"Daesung..."
"ဟင် Jiyong ဘာလဲပြောလေ"
"Ri နောက်လိုက်သွားချင်တယ်"
"စွဦးနောက်မရှိတဲ့အတွေးတွေမတွေးနဲ့"
"သူငါ့ဘေးကထွက်သွားတာခြောက်လရှိပြီနော်"
"အင်း"
"ငါသူ့ကိုတွေ့ချင်တယ်ကွာ.."
ပြောပြီးပြီးချင်းမျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီးအိပ်သွားတဲ့
Jiyongကိုကြည့်ရင်း
Daesungတိုတိုးလေးပြောလိုက်မိသည်
