Flos Solis

9

Birkaç ay sonra

Sonunda 11. sınıfı bitirmiş diye mutluyken iki buçuk ay sonra benim de YKS öğrencisi olacağım aklıma geliyordu.

Birkaç ayda değişen bir şeyler olmuştu tabii ki. Yaman abim, Yks'ye girdiği okulda bir kızla tanıştı ve görüşmeye başladılar. Efe ve Selin sevgili olmuştu. Berk abimse derslerden başını kaldıramıyordu. Keşke hukuk bölümünü seçmeseydim dediği de olmuştu.

Üzüldüğüm bir şey vardı ama. Üç yıldır sınıf arkadaşlarım olan Poyraz ve Rüzgar son senelerini İngiltere'de okuyacaklardı. Biz de dün onlar gitmeden son kez buluşmaya karar vermiştik. Bugünse uçakları vardı.

Alazla ise aynen devam ediyorduk. Sevgili değildik ama onun beni sevmesine, ilgi göstermesine o kadar alışmıştım ki bir gün aramasa, mesaj atmasa kendimi çok kötü hissediyordum.

"Daldı gitti yine. Arya sana sesleniyorum"

Yaman abime baktım. Son aylarda kilo almıştı.

"Efendim abi" dediğimde elindeki telefonu bana uzattı.

Telefonu kulağıma dayayıp abime sessizce kim olduğunu sordum.

"Burcu sana bir şey söyleyecekmiş"

Kafamı sallayıp telefonun öbür ucundaki Burcu'nun konuşmasını bekledim.

"Aryacım senden bir şey isteyebilir miyim"

"İsteyebilirsin Burcu"

"Yaman'ın en sevdiği yemeği söyler misin"

"Dur bekle ben sana kendi numaramı vereyim 05..."

"Tamam. Kendi telefonundan yazarsın. Öptüm bay"

Görüşürüz diyecekken yüzüme kapattığı için sinirlendim. Ama Burcu'ydu bu alışmıştım ona.

Abime telefonunu geri verip odama gittim.

Arya: Mantı sever ama öyle hazır mantılardan değil bizzat el yapımı

Burcu: Yemeği de zor kendi de zor

Arya: Beğenmiyorsan başka kapıya yenge

Burcu: Ne yengesi be ben seninle aynı yaştayım bir kere

Burcu: Neyse görümcemle iyi geçinmeliyim

Burcu: Ben bir şekilde yapacağım artık hadi bay

Yaman abimin bu kızla nasıl sevgili olduğunu düşünmeden edemiyordum. Ne değişik kızdı ya.

Altımdaki taytı ve tişörtü çıkartıp dolabımın  kapağını açtım.

Koyu mavi dar pantolonumu ve mor tişörtümü giyinip evden çıktım.

Yürüyerek Alazların evinin önüne vardım. Kapıyı çaldığımda Nilüfer Teyze gülümseyerek bana kapıyı açtı.

"Benim güzel gelinim mi gelmiş" dediğinde utançtan başımı eğdim.

Kaç kere demiştim annene söyleme diye. Ama beni dinleyen yoktu. Berk abim öğrense asıl eğlence o zaman başlardı.

"Ya Nilüfer Teyze utandırıyorsun ya birisi duysa" derken içeriye girmiştim bile.

"Aman boşver kızım duyarlarsa duysunlar"

"Bence de anne"

Belime sarılan kollarla iyice utanmıştım. Nilüfer teyzenin karşısında bana sarılıyordu.

Nilüfer teyze bize gülümseyerek içeri geçtiğinde Alaz ise beni kendine iyice çekerek sarıldı.

Kollarının arasından çıkıp konuşmaya başladığımda diyeceğim şeyi tahmin edebildiğini yüzünden anlamıştım.

"Annenin yanında bana sarılma Alaz"

"Sanane ya kollar benim istediğim zaman sarılırım"

"Sarıldığın kişi de benim ama"

Cevabını beklemeden Nilüfer teyzenin yanına, oturma odasına, geçtim.

"Türk kahvesi yapayım mı Nilüfer teyze"

"Alaz'ınkini tuzlu yap"

İkinci kez utandığımda daha yeni oturma odasına giren Alaz'la göz göze geldik. Yanından hızlıca geçip mutfağa girdim.

Kahveleri hazırlayıp oturma odasına geri döndüm. Herkese kahvesini verdikten sonra kendi kahvemi de alıp koltuğa oturdum.

"Eee kızım Yaman ne yapıyor"

"Nilüfer teyze abim ajansa yazıldı. Üniversite okumayı düşünmüyor"

Anladığını belli etmek için kafasını salladı.

"Tam yerini bulmuş. Mert abinler ne yapıyor"

Neden kendimi sorguda hissediyorum?

"O da Gemi mühendisliği istiyor. Puanı yetiyor tercihleri yapacaklar yakında"

"Neyse çocuklar benim bir işim vardı. Siz oturun burada bir iki saate gelirim"

🌻

Nilüfer teyze gelmiş bense eve gidiyordum. Son birkaç gündür Alaz'ın yanında farklı hissediyordum. Alışma duygusu değildi bu, baya baya onu inceliyordum ve her seferinde yakalanıyordum.

Eve geldiğimde direk odama geçip telefonumu elime aldım.

Alaz: Seviyorsun beni

Alaz: Bugün anladım bunu

Arya: Ne alakası var

Arya: Hiç de bile

Alaz: Seviyorsun kızım

Arya: Seviyorum

Kısa bir bölüm oldu çünkü başka şeyleri düşünmekten yazamadım bile. Bu kısacık bölümü günlerdir yazmaya çalışıyorum.