Days went very fast. Me and Aliana decided to visit the plantation that lola owned. It's a flower farm. Medyo excited nga ako eh kaya maaga akong nagising at naghanda. We decided to have a picnic.
Nakaligo at nakapagbihis narin ako. Nagpaluto narin ako ng ilang pagkaing dadalhin ko mamaya para aming makain. Pagkababa ko ay nakita ko kaagad si Euan. Sabi niya ay dadaanan niya ako para ihatid sa farm. I just let him, cause why not? Mas okay na 'yon dahil may instant driver ako.
Natawa ako.
Tinignan niya ako at tinatantsya ang aking ginawang pagtawa. Oh well, improving. Hindi ako napa-irap ngayong nakita ko siya. I smirked as I greeted him.
"Good Morning..." I said.
He frozen. Kataka-taka ko naman siyang tinignan. Mataray ba talaga ako sa paningin niya at talagang pati ang simpleng pagbati ko sakaniya ay nakakagulat?
Sabagay. That's the first time that I'm the one who greeted him.
His adam's apple moved indicating that he swallowed hard.
Ang kan'yang nakaawang na labi ay napalitan ng mapangtuksong ngisi. Ayan nanaman 'yang ngiting 'yan!
Linagpasan ko na lamang siya pero natigil ako nang tinawag niya ang aking pangalan.
"Ellie... Good Morning." He said huskily. His voice sounds so good in the morning.
Wait.
What.
Wth.
Did I just compliment him again?
I gulped and faced him again. I just erased the thought in my head.
"Where's Ali? Ba't hindi mo kasama?"
"She's with Aiden. I told them to go first because I'm going to pick you up." saad niya.
"Oh too bad. Ikaw nanaman ang kasama ko." I playfully rolled my eyes and chuckled after.
He glared at me. "Because you wanted Aiden to pick you up..."
I equaled his stare. " Bakit nasali si Aiden sa usapan natin?"
The poor Aiden, laging pinag iinitan ng ulo netong mokong na 'to.
He ignored what I said, "Let me carry your bag." he said and put his hand on the side of my backpack. He insisted so I just let him.
Nang hawak na niya ang bag kong dala "Pakikuha nalang ng iba pang dadalhin ko kay Ate Ising." hindi ko na siya inantay na sumagot at tuluyan na siyang tinalikuran.
Hindi pa nagtagal ay naramdaman ko na agad ang presensya niya. Dala dala na nito ang basket na may lamang pagkain at ang backpack ko. Seryoso ang mukha nito habang inilalagay ang gamit sa likod ng kotse niya, he's too stiff! Natawa ulit ako.
Natigil siya nang marinig ang tawa ko. Mas lalong nagsalubong ang kilay niya! I don't even know what he's thinking right now. Hmm. Parang siyang galit na naiinis at sobrang confused. Bakit naman kaya?
Pagkatapos ay pinagbuksan niya ako ng pinto sa front seat. Nang makapasok na ako ay nagpasalamat ako sakaniya.
"Thanks..." I said with a sweet smile on my face.
Habang inaayos ko ang seat belt ay napansin kong hindi pa naisasara ang pinto at nandoon lang din siya na nakatitig saakin. "What?" Tanong ko.
"Nothing..." He shook his head as he closed the door.
Habang nasa byahe ay naisipan kong mag picture habang nasa loob ng kotse. I also wanted to update my social media accounts and mag post ng kahit konting pictures, baka miss na ako ng fans ko.
YOU ARE READING
A Promise Of A Lifetime
Novela JuvenilA promise that is meant to be broken might hurt me for a lifetime.