De macht van magie.

4. Merlijn

De kabouters komen tot mijn knieën en zien er heel schattig uit ondanks hun zwarte kleding. Zo te zien hebben ze hun best gedaan om er slecht en intimiderend ui te zien. Ik giechel, wat ik blijkbaar niet had moeten doen. De kabouters kijken me boos aan, alsof ze elk moment mijn hoofd af kunnen hakken.

“Wat willen jullie van ons?” Ash is de eerste die wat zegt.

“We komen voor haar” Er zijn allemaal kleine vingertjes op mij gericht.

“Zo makkelijk krijgen jullie haar niet!”. Ash trekt zijn zwaard. Hij richt de punt op de voorste kabouter. “Je weet dat jij niet kan verslaan. Ga nu en ik doe jullie niks.”

“We wilden alleen zien of de roddels waar zijn, kom jongens we gaan! Maar we zijn nog niet klaar prins Ash, we komen terug. Volgende keer met meer.”

De kabouters verdwijnen weer in de bosjes en ik kan eindelijk weer ademhalen. Ik wist niet dat het zo erg zou zijn.

“Wat was dat Ash?”

“Dat zijn de wezens van het gouden volk, kabouter om precies te zijn. Ze zien er misschien schattig uit maar laat je niet misleiden. Het gouden volk is vals en ze zullen er alles aan doen om te krijgen wat ze willen.”

Ik krijg steeds meer het gevoel dat ik droom. Ik knijp gewoon in mijn arm en dan wordt wakker en is mijn leven weer zoals het was. “Auw!” En… ik ben hier nog steeds, hoe kan dat nou.

“Anne! Wat doe je? Gaat alles goed?” Ash kijkt me bezorgt aan en wauw, wat een mooie ogen heeft hij. Ik moet weten of ik droom, ik breng heel voorzichtig mijn hand naar zijn wang. Ik moet weten of hij echt is. Ik voel zijn wang en blijf hem aan kijken.

“je voelt zo echt… Dit kan niet, ik wordt straks wakker en dan is er niks meer aan de hand. Mijn oma is gewoon een beetje gek en Elimia bestaat niet.” Ash blijft me aankijken. “Anne, waar heb je over? Ik snap niet wat je bedoelt. Elimia is echt en we hebben jou hard nodig. Zonder jou kunnen we dit niet aan.”

“Ik kan dit niet Ash, ze willen me hebben, ze willen een of ander eng monster van mij maken. Ik slaap gewoon, dat kan niet anders. Ik loop gewoon met je mee en dan gaat straks mijn wekker en ben ik weer waar ik hoor, thuis in de echte wereld.”

“Oke, als jij het zo wilt Anne.”

Ash loopt voor mij uit, ik ga naast hem lopen en kijk om mij heen. Hoe kan het zo echt lijken. Hoe kan het dat er magie bestaat. Ik kijk nog een keer om mij heen en zie bomen die hoger zijn dan de hoogste boom die ik ooit heb gezien. Het is zo adembenemend mooi hier. Alle kleuren zijn zo veel helderder, alsof het allemaal is gefotoshopt.

We lopen naar het adembenemende kasteel toe, we gaan door een grote deur naar binnen, ik kan niet eens omschrijven hoe mooi het hier is. Veel tijd om om mij heen te kijken heb ik niet want Ash loopt gewoon door alsof het allemaal niets is. We gaan een paar trappen op en een paar deuren door. “We zijn er Anne. De Koning van het Zilveren volk.” Ik knik en kijk naar de immens grote deur voor mij. Ash klopt 3 keer en krijgt een gebrom terug. Het klink als kom maar binnen, maar dat weet ik niet helemaal zeker. De deur gaat open, vanzelf. Ash raakt de deur niet aan en er staat ook niemand acht de deur. Mhh.. Magie dus.