De macht van magie.

2. De doorsteek

Onderweg naar huis kan ik het toch niet laten om even langs het park te gaan. Ik moet gewoon zien of het allemaal echt is. Ik ga naar de boom en moet een rondje om de boom heen lopen voordat ik het elfje eindelijk zie. Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik weet me geen houding te geven en begin met mijn verhaal “hallo, ik ben de kleindochter van ‘Grote Fee Evelien’ ze zei dat je mij wel zou kennen en dat jullie mij nodig hebben.”

Het elfje blijft akelig lang stil voor ze eindelijk zegt: “Dus u bent Anne? Sorry, voor de keren dat ik weg ben gevlogen, maar ik wist niet dat u het was.” Zegt ze uiteindelijk. Ze vliegt dichter naar mij toe en zegt “het klopt, we hebben u nodig, u bent een krachtige magiër. De magie die om jou heen hangt is erg sterk. Ik durf te wedden dat je groots zal worden.”

“Dat zei mijn oma ook al tegen mij. Zij beweerd dat ik uitverkorenen ben. Dat ik moet strijden tegen de mensen en wezens die deze wereld willen veroveren. Maar wat moet doen?”

“U moet door de doorsteek naar onze wereld. Daar zult u ontvangen worden door de prins van ons hof . Hij zal u meer vertellen en u waarschijnlijk wat meer vertellen over magie.”

“Mijn oma zei dat er achter in haar tuin een doorsteek bevind, daar kan ik wel komen. Brengt die doorsteek me rechtstreeks naar de prins?”

“Ja, er is speciaal voor Evelien een doorsteek gemaakt naar ons hof. Ga snel, ze hebben je hulp nodig.” En het elfje verdween weer in de boom.

Dus ik moest snel zijn maar hoe vertel ik mijn ouders dat ik weg ga en niet weet wanneer ik terug kom. Ze zullen de politie inschakelen als ik lang wegblijf.

Eerst maar naar huis. Ik stap op mijn fiets en maak een lijst van dingen die ik mee wil nemen. Eenmaal thuis ga ik gelijk naar mijn kamer en pak mijn tas. Ik stop er twee van mijn favoriete broeken in, twee T-shirts en mijn lievelingsvest. Als ik klaar ben leg ik de tas onder mijn en ga naar beneden om wat te eten.

Na het eten ga ik naar boven en bel oma op.

“Hallo oma."

“Hallo mijn kind”

“Ik ben bij het elfje geweest, ze heeft mij verteld dat ik snel door de doorsteek moet, er staat een prins op mij te wachten die mij alles zal vertellen over de andere magische wereld. Maar wat moet mam en pap vertellen oma?”

“Oké, dan zal ik snel gaan als ik jou was. Laat een briefje achter, je bent oud genoeg. Als ze de politie inschakelen zullen ze jou niet vinden en niemand loopt gevaar. Ik probeer je moeder zo veel mogelijk gerust te stellen.”

“Oké, bedank oma, doei.”

“Dag, mijn kind”

Ik ga morgen vroeg vertrekken wanneer mijn ouders en mijn kleine broertje Cris van 4 niet wakker zijn. Ik vind het vreselijk ze te moeten verlaten maar ben ook echt benieuwd naar wat me te wachten staat.

Ik schrijf alvast een briefje:

“Lieve pap en mam,

Er staat me wat te doen, maak je geen zorgen, ik om terug.

Kusjes Anne.”

Ik weet niet of ik nog terug kom, maar ik moet mijn moeder gerust stellen. Ik pak nog snel wat koekjes en een flesje water voor in mijn tas en ga slapen.

De volgende ochtend wordt ik door mijn wekker gewekt om 5:30. Ik trek mijn kleding aan met een dik en warm vest. Leg het briefje op de eettafel. Pak mijn mobiel en oordopjes en sluip het huis uit. Ik stap op mijn fiets en fiets het donker in richting mijn oma’s boerderij. Eenmaal daar aangekomen zie ik oma buiten in haar moestuin staan. Ik loop naar haar toe. “Ik ga oma, maakt u zich maar geen zorgen.”

“Natuurlijk mijn kind, ik weet dat je het kan, je bent sterker dan je denkt. Ga gauw!”

Ik geen oma een knuffel en loop dor tot de bomen. Al snel zie ik de rots waar oma het over heeft gehad. Ik loop ernaar toe en ga opzoek naar de ingang die ik al snel gevonden heb. Ik loop naar binnen en zie een ronde doorgang waar roze en paarse ook uit komt. Dit moet zijn. Ik raap al mijn moed bij elkaar en loop door de doorgang heen.

De doorsteek zelf lijkt wel een tunnel van roze en paarse rook wat heerlijk ruikt naar rozen. Ik ben benieuwd hoelang het duurt voordat ik er eindelijk ben.

Naar mate ik verder loop veranderen de kleuren, langzaam wordt de tunnel gevuld met allemaal vrolijke kleuren en ook de geur verandert. Het ruikt heel erg aangenaam, maar ik kan de geur niet plaatsen.

Het einde is in zicht. Ik stop met lopen en haal nog een keer diep adem voor ik verder loop.