De macht van magie.

3. Ash

Sorry dat het zolang duurde voordat het nieuwe hoofdstuk erwas! Laat me weten wat je ervan vindt!

Ik knijp mijn ogen dicht tegen het felle licht. Wanneer mijn ogen gewent zijn doe ik ze open en kijk om mij heen. Het is werkelijk prachtig hier. Er spelen elfjes bij een fontein. Ik zie eenhoorns, ik dacht altijd dat dat de grootste fabel was die er bestond. Maar ze zijn er echt.
De bomen zijn prachtig. De blaadjes hebben de kleuren van de herfst maar dan feller en helderder dan in onze wereld. precies op het moment dat ik mij om wil draaien komt er een wezen uit de boom. Het is een elegant meisje met een huid als boom bast, met armen van takken en een prachtige jurk van blaadjes. Ze heeft grote donker blauwe ogen en kijkt me recht in mijn ogen aan.
"Ben jij Anne?"
"Ja, dat ben ik. Wie bent u?"
"Ik ben een tryade, mijn soort leefd in de bomen. Als ik u zou zien moest ik u brengen naar de prins. Stap op deze eenhoorn."
Op een eenhoorn zitten, hoe in hemels naam doe je dat? Ik heb nooit van paarden gehouden, ik weet niet eens hoe ik op een paard kom.
Dapper loop ik op een van de prachtige wezens af vlak bij de fontijn. Ik kan het niet laten om de omgeving verder in mij op te nemen. Ik sta in een open plek met een fontein in het midden, de bomen staan er in een circel omheen en het is betoverend mooi! Een beetje zoals de droomvlucht in de efteling waar ik ooit als klein meisje ben geweest.
Ik besef dat ik stil sta en loop op het prachtige beest af.
"Heei, hallo." Ik aai het indrukkwekkende dier over zijn flank. "Mag ik op jou rug zitten, ik zal lief zijn." Ik doe een poging om op de rug van de eenhoorn te klimmen, maar mijn eerste poging mislukt. Nog een poging dan maar en met wat gestuntel kom ik op zijn rug terecht.
"Volg mij Anne, ik zal je leiden naar het rijk van de koning." Dit keer is het een elfje die mij aanspreekt. Ze vliegt al weg nog voordat ik kon vragen hoe ik dit dier moet berijden.
"Ga maar, ga maar lopen lieverd." Probeer ik, maar er komt geen beweging in het lichaam onder mij. Ik sla mijn hielen tegen zijn flanken zoals ik mensen wel is heb zien doen bij het paard rijden. Maar hij komt nog steeds niet in beweging.
"Gebruik je magie, vertel hem via je magie wat hij moet doet." Het elfje zweefd voor mij.
Oke, magie gebruiken dus. Oma heeft gezegt dat ik erin moest geloven. Geloven dat de eenhoorn gaat lopen op mijn gedachten. En eindelijk lijkt het dier onder mij wakker te worden. Hij beweegt heel sierlijk en vloeiend, ik merk amper dat ik op zijn rug zit.
Het elfje vliegt voor ons uit en ik blijf denken aan het volgen van het elfje.
Na een tijdje krijg ik het zelfs voor elkaar om even om mij heen te kijken. Wat ik zie is adembenemend mooi.
Ik zie feeën bij een vijver en zelfs kabouters achter de bomen. Het is bizar dat dit bestaat en dat niemand hier wat vanaf weet. Misschien droom ik wel, ik wordt straks vast wakker van mijn wekker om naar school te gaan.

Volgens mij zijn we er bijna. Tussen de bomen komt meer ruimte  en er is een duidelijk pad gekomen van stenen. Het pad lijd naar een enorm kasteel, net zo adembenemend mooi als de rest van dit land.
We naderen het kasteel wat omgeven is met helder blauw water waar je de vissen in ziet zwemmen. We gaan over een brug heen tot we bij een deur zijn aamgekomen. Ik stap af en aai het zeer bijzondere dier over zijn flank en hoofd als blijk van dank.
Het elfje doet de deur open die ons lijdt naar eenbinnen tuin.
Het pad loopt op een fontein met een prachtig veel  van een vrouw met puntige oren.
Om de fontijn heen staan bankjes en naast de vier paden die naar de fontein lijden staan prachtige struiken met felle en heldere kleuren groen.
Alles lijkt hier zo veel levendiger dat thuis.

"Daar hebben we Anne. Ik ben prins Ash, ik heb op u gewacht." Er staat een hele knappe jongen op van een van de bankjes. Hij heeft zwart haar dat aan de voorkant wat langer is zodat het net boven zijn fel blauwe ogen valt. Een strakke kaaklijn en een mooie neus. Hij is lang en ziet er gespierd uit.
"Uhm.. Ja, ik ben Anne. Ik heb gehoord dat ik krachtig kan worden als ik dat wil, dat ik kan vechten voor mijn wereld en mijn familie."
"Ja, dat klopt. Het gouden volk is tegen jullie sterfvelingen. Zij willen de sterfelijke wereld overnemen en heersen over de mensen. Maar dat staan wij niet toe. Magie is machtig en in de verkeerde handen kan het slecht aflopen."
"Heeft het gouden volk dan niet al magie, prins Ash?"
"Nee, magie bevindt zich alleen in ons deel van Elimia. Het zilver volk is het enige volk dat beschikking heeft tot de magie. De rest van Elimia is magie loos.".
Ik kijk Ash verward aan. Waarom is er alleen magie in dit deel van Elimia? Ik wil het hem vragen, maar precies op dat moment komen er kleine kabouters acht de bosjes vandaan gesprongen.