Dead To Loser ➳ Vmin Texting

4.0~Final~

6 yıl sonra;

Telefonum çaldığında gözlerimi topraktan çekip telefonuma çevirdim. Arayanı gördüğümde derin bir nefes aldım ve aramayı cevapladım.

"Taehyung."

Yutkunup cevapladım.

"Efendim Jimin?"

Karşı taraf sıkıntıyla iç çekti.

"Tanrı aşkına neredesin sen?! Bugün tatilsin, evde beni beklemek yerine nereye gittin?!"

Cevabını bildiğinden cevap vermedim.

"Cidden oraya mı gittin?"

Sesi biraz üzgün çıkmıştı.

"Hmm."

Mırıldanarak onu yanıtladığımda Jimin iç çekti. Arkadan gelen seslerle evden ayrıldığını anlamıştım.

"Oraya geliyorum."

"Hmm."

Yine mırıldanarak onu yanıtladığımda Jimin aramayı sonlandırdı. Bende telefonu kapatıp cebime koydum ve bakışlarımı tekrardan toprağa çevirdim.

Yere çöküp elimi tereddütle toprağın üzerine koydum.

"Selam baba, görüşmeyeli uzun zaman oldu. Hatta bayağı uzun. Daha önce gelemediğim için üzgünüm."

Elimle toprağı yavaşça okşadım.

"Eğer sana kızgın olup olmadığımı merak ediyorsan söyleyeyim, sana kızgın değilim."

Burukça gülümsedim.

"Sana nasıl kızabilirim ki? Tek istediğin sevgiydi, tıpkı benim gibi."

Derin bir nefes alıp devam ettim.

"Sevginin güzelliğini tatmışken onu senden koparmalarını istemedin. Sevgiyi senden uzaklaştırmamaları için her şeyi yapardın. Yaptın da. Her ne kadar hissettiğin o sevgi yanlış olsa da. Keşke hiçbir suçu olmayan Min Ji'ye zarar vermeseydin. Keşke beni 'o' şekilde değil de bir baba olarak sevseydin. O zaman emin ol herşey çok daha güzel olurdu."

Başımı yere eğdim.

Babamla kardeşimin kemikleri bulunduktan sonra polisler beni sorgulamışlardı ve onlara herşeyi anlatmıştım.

Anlattıklarımın doğru olup olmadığını anlamak için beni yalan makinasına sokmuşlardı ve anlattıklarımın doğru olduğunu anlamışlardı.

Nefsi müdafa ve diğer birkaç şey sayesinde hapse girmemiştim. Babamla kardeşimin kemikleri de mezarlığa gömülmüştü. Bu 6 yıl boyunca onları ziyaret edecek cesarete sahip değildim.

O günler benim için en zorlu zamanlardı. Gerçeğin canımı bu kadar yakacağını bilmiyordum.

Kendimden bile çok sevdiğim babamın kardeşime zarar vermesi beni çok incitti. Sadece bu da değil, babamın katili olmuştum ben.

Dünyada en çok değer verdiğim insanın canını yakmıştım ve onu kendimden ebediyen uzaklaştırmıştım.

Bu kadar acı fazla gelmişti. Sanırım geçmişimi unutmamın nedeni buydu. Bu acılara o küçük yaşımda katlanamamıştım.

O zamanlarda Jimin her daim yanımda olmuştu. Beni gerek şarkısıyla gerek de o nazik öpücüğüyle iyileştirmeye çalışmıştı.

O sene o kadar kötü haldeydim ki okulu boşlamıştım. Yine de Jung hoca sayesinde okulu geçmiştim. Fakat üniversite sınavı için aynısı geçerli değildi.